Met de Triton en Iris naar Nieuw-Guinea - - ebook

In april 1828 vertrokken Z.M. korvet Triton en Z.M. koloniale schoener Iris van Ambon naar Nieuw-Guinea om een westelijk gedeelte van dat eiland bij proclamatie voor Nederland in bezit te nemen en er een militaire nederzetting te vestigen. De marineofficieren verrichtten er hydrografische opnamen voor zeekaarten teneinde de Nieuw-Guineese wateren voor scheepvaart te ontsluiten. Meevarende leden van de 'Natuurkundige commissie voor Nederlands-Indië' onderzochten de planten - en dierenwereld van het onder Europeanen nagenoeg onbekende eiland. De reis, in opdracht van de gouverneur van de Molukken, was ingegeven door de angst dat Engelsen zich vanuit Australië op het door nog geen enkele koloniale macht geclaimde Nieuw-Guinea zouden vestigen. Van Engelse activiteit was geen spoor te bekennen en Fort Du Bus, zoals de nederzetting werd genoemd, kende een kort bestaan. Het voor Europeanen fnuikende klimaat, aanvallen door Molukse en Papoease zeerovers en een vrijwel doorlopend gebrek aan

In 1959 organiseerde het Koninklijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap (KNAG) in samenwerking met o.a. het Rijksherbarium te Leiden een multidisciplinaire expeditie (Geologie, Antropologie, Taalkunde, Zoölogie en Botanie) een bijzondere expeditie naar het Sterrengebergte in het Centrale Bergland van het toenmalige Nederlands Nieuw-Guinea. Dit gebied was het laatste stukje Nederlands Nieuw-Guinea dat nog niet onder Nederlands bestuur was gebracht. Er was vrijwel niets bekend over het gebied. Men wist zelfs niet of er wel mensen woonden. De auteur maakte deze even avontuurlijke als historische expeditie mee als mossendeskundige. In dit bijzondere boek worden zijn persoonlijke belevenissen en indrukken in de vorm van een dagboek weergegeven. Dit boek laat zich lezen als een belangrijke aanvulling op het werk van Dr. L.D. Brongerma en Overste G.F. Venema, Het Witte Hart van Nieuw-Guinea over hetzelfde thema. Dit is het verslag van een spannende expeditie, waarbij het team de

Halverwege de negentiende eeuw streek een groep idealistische protestantse zendingsechtparen neer in Nieuw-Guinea. Hier - aan een kust van eilandjes, mangrovebossen en tropische wouden - probeerden zij lokale Papoeavolkeren te beschaven en te bekeren. Ze begonnen huizen te bouwen, met gordijntjes voor de ramen, bijbelplaten aan de muur en een orgeltje om bij te zingen. Daar kwamen de Papoeakinderen terecht, die uit (lokale) slavernij werden gekocht en heropgevoed. Huishouden in Nieuw-Guinea vertrekt vanuit de vragen die deze kinderen oproepen. Het belicht de vele facetten van dit koloniale her opvoedingsproject - van naaikransjes tot tabaksplantages, schedelmeting tot collectebus, handel in paradijsvogels tot huwelijkspolitiek. Tegelijkertijd brandt de vraag, hoe Papoea's op de 'goede bedoelingen' van deze witte vreemdelingen reageerden. Waar mogelijk krabt dit boek de vrome laklaag van de zendingsbronnen af om de stemmen en perspectieven van Papoea's te ontwaren. Eén ding staat vast:

Een bijzonder spannend luisterboek