Dichterbij het leven en de dood

Van 9 september 1987 tot 14 september 1988 verscheen de reeks `Dichterbij in het Vlaamse weekblad Knack. Bijna elke week vertaalde, bewerkte, becommentarieerde én illustreerde Hugo Claus een gedicht. De gekozen gedichten zijn verheven en schaamteloos banaal, schmierend en bevlogen. Iedere dichter voorzag hij van even beknopte als toepasselijke biografieën: John Keats, William Shakespeare, Henri Lavedan, Allen Ginsberg, Pier Paolo Pasolini, Su Tung-P O, Richard Wilbur (`professor en gevaarlijk tennisser ), Guillaume Apollinaire en Rainer Maria Rilke. Maar ook Napoleon Bonaparte ontbreekt niet: `Frans schrijver die nogal beïnvloed werd door de filozofie van Jean-Jacques Rousseau. De typering van Charles Simics poëzie, die `het sakrale en profane tracht te verenigen , geldt evengoed voor Claus eigen oeuvre. Deze prachtige en rijke verzameling van vijfenveertig gedichten is niet alleen een intieme kennismaking met de wereldpoëzie, maar tevens een zelfportret van deze grootse Europese

Een boek over het leven. Het leven van ieder die zijn of haar dierbare verliest. Ontroerende verhalen en troostende gedichten. Woorden waar vaak geen woorden zijn. Houvast om verder te leven in het niemandsland van de dood. Leo Fijen vroeg aan nabestaanden: welke teksten geven kracht en bieden troost? Dezelfde vraag stelde hij aan de belangrijkste rouwdeskundigen van Nederland en Vlaanderen (Marinus van den Berg, Riet Fiddelaers-Jaspers, Hans Bouma, Daan Westerink, Thomas Quartier, Jan Kerkhof Jonkman, Manu Keirse, Henk Vijver, Claire Vanden Abbeele, Minke Weggemans, Carlo Leget, Wout Huizing, Jan van den Bosch). Zij kozen ieder vijf gedichten en lichten die in dit boek toe met een persoonlijk verhaal.

Jacques Smeets (1951) uit het Nederlandse Elsloo (Stein) beschrijft in dit boek zijn persoonlijke ontwikkeling en beleving van het politieberoep dat hij van 1 oktober 1969 tot 1 november 2012 uitoefende. Op 17 jarige leeftijd wordt Jacques aangetrokken tot het politieberoep door een wervingscampagne voor jonge politiemensen en hij solliciteert. Er volgt een psychologische strijd met zijn vader, die niet veel ophad met gezag en autoriteit. De loopbaan start bij de gemeentepolitie in Maastricht. Als jong politieman krijgt Jacques te maken met dood en ellende, agressie en geweld. Door de jaren heen moet hij veel indrukwekkende gebeurtenissen verwerken. Hij stelt zich kwetsbaar op als hij over de macho politiecultuur schrijft. Een geboorte op straat, een bindingsdag met een groep rechercheurs en de teksten bij de foto's die het boek illustreren, laten de lezer glimlachen. Na drie decennia lang als vanzelfsprekend zijn werk te hebben gedaan, wordt Jacques in 1998 plotseling ziek. Hij

Dieren zijn sinds eeuwen onderwerp van gedichten geweest. Amusante gedichten zijn vooral bekend uit het oeuvre van Kees Stip (1913-2001). In navolging van hem schreef Hans Duiser enkele tientallen van zulke korte gedichten, hier gebundeld onder de naam: Over dichterbij en andere markante dieren. Deze veelzijdige gedichten kenmerken zich door humor in slimme woordspelingen die de lezer ongetwijfeld vaak aangenaam zullen verrassen. Deze komische taalkundige vondsten worden perfect begeleid door fraaie illustraties geschilderd door schoondochter Anna Duiser-Dekker.

Met zijn retorische gaven en zijn visie om van Duitsland een machtig wereldrijk te maken, wist Hitler miljoenen mensen te verenigen...

Gerrit de Kruijf (1952-2013) was predikant in Rijnsaterwoude en Rotterdam en hoogleraar ethiek in Leiden. Sinds de verhuizing van Leiden naar Amsterdam was hij verbonden aan de Amsterdamse vestiging van de Protestantse Theologische Universiteit. In februari 2012 bleek hij te lijden aan een hersentumor. Het verblijf in het ziekenhuis in de periode voor de operatie beleefde hij intensief. Hij maakte notities en nam zich voor die uit te werken. In mei 2012 kwam het daar ook van. Onder de titel 'In de verlenging' had hij ook willen schrijven over wat er na de ziekenhuisperiode gebeurde: bestraling, chemotherapie, het alledaagse leven, de vreugde over het leven met intimi, de intensieve zorg, de toenemende ergernis over het ongemak van invaliditeit van de rechterflank. Maar bij nadere overweging had hij daar geen zin in. Misschien was de crisis rond de operatie wel een topervaring, en het leven daarna die van het vlakke land (om met het beeld uit 'De toverberg' van Thomas Mann te spreken).

Een autobiografisch verslag van een spirituele reis n.a.v. een psychose; de schrijfster verkeerde bijna drie en een half jaar in wanen en hallucinaties, getriggerd door kundalini ervaringen en de overgang. Biochemische processen in het lichaam leidden naar die langdurige psychose met verlichtingservaringen; ontwaakten de schrijfster om inzicht te krijgen in haar eigen Zijn. Zij kwam uit bij universele waarheden omtrent het bestaan en de persoonlijkheid. Het sterven van het ego; het persoonlijke zelf speelde daarin een rol alsmede zelfonderzoek naar het ware zijn; wie ben ik en wat ben ik vooral niet? Deze periode bracht veel lijden, met als rode draad schuldgevoelens en angsten, maar ook bevrijding. Want wie nog kon leven was niet meer dezelfde persoon, het persoonlijke hoorde bij niemand meer, maar eenheid met al wat Is was wat ervaren werd. De schrijfster werd zo geleid aan zelfonderzoek te doen en nieuwe waarden te vinden in de vragen wie ben ik, wat is het Zelf? De schrijfster

Op het gebied van het onderzoek naar sterven en dood moet Elisabeth Kübler-Ross als dé autoriteit worden beschouwd. In de ontelbare uren die ze bij stervenden doorbracht, maakte ze aantekeningen van hun gedrag en noteerde ze hun uitspraken. Het werd haar duidelijk dat zij die door de dood zijn getekend, niet aan hallucinaties lijden wanneer ze beweren gestorven personen te zien die hen opwachten. Klinisch dode blinden deelden haar mee dat ze tijdens de uittreding uit hun lichaam weer konden zien, terwijl kinderen die door chemotherapie kaal waren geworden, in hun buitenlichamelijke toestand al hun haar weer hadden. De stervenden en de weer tot leven gewekte klinisch doden zijn de belangrijkste bronnen voor het onderzoek van Elisabeth Kübler-Ross naar het leven na de dood. Uit dit onderzoek vloeit voort 'dat elke soort dood waarover wetenschappers spreken, in realiteit helemaal niet bestaat; de dood is immers een overgaan in een nieuwe bewustzijnstoestand, waarin men doorgaat met

Geheel herziene editie van deze wielerklassieker! Al sinds 2002 is De kale berg hét boek voor iedereen die de Mont Ventoux wil beklimmen, per fiets, op skeelers, op loopschoenen of anderszins, alleen of met een groep. Aan de 1910 meter hoge berg in de Provence worden mythische kwalificaties toegedicht. De kale berg bevat verhalen over de ontstaansgeschiedenis van de Mont Ventoux, de flora en fauna, de omliggende dorpen en stadjes en natuurlijk de beklimmingen in de Tour de France. Daarnaast komen de theorie en praktijk van het trainen, trainingsschema's en praktische tips over het fietsen in de bergen en mooie fietsroutes aan bod. Het boek maakt ook een uitstapje naar het oostelijk gelegen zusje van de Ventoux, de Montagne de Lure. Deze veertiende druk is uitgebreid en volledig geactualiseerd en bevat naast veel meer ook verslagen van de gewone fietsliefhebber en verhalen en gedichten van onder meer Petrarca, Mart Smeets, Wilfried de Jong, Kasper van Kooten, Huub van der Lubbe en Peter