De onttovering van de waanzin - Marius Engelbrecht - ebook

Rond kunstmatige intelligentie (AI) zou het niet moeten gaan over de vraag of AI de mens gaat overnemen, maar over de vraag of wij mensen ons láten overnemen. De ontwikkelingen op het gebied van AI vormen een nieuwe stap in de richting van een samenleving waarin menselijke intuïtie en gezond verstand worden vervangen door cijfers, modellen en algoritmes. Een model zonder wijsheid gebruiken leidt altijd tot ongelukken en dit geldt zeker ook voor AI. Door gebruik te maken van veel data en rekenkracht kunnen deze modellen steeds meer. Ook worden toepassingen steeds toegankelijker. Dit maakt dat techniek zoals AI bijna wel gebruikt moet worden, ook als de toegevoegde waarde niet evident is. Dit boek is een filosofische, levensbeschouwelijke en soms mild technische overdenking van deze ontwikkelingen. Een gezonde relatie tussen mens en techniek vereist dat de gebruiker niet alleen de benodigde kennis heeft, maar ook eindverantwoordelijk blijft. Alleen dan levert techniek ook daadwerkelijk

In dit nu reeds klassieke werk uit 1985 biedt de hedendaagse Franse denker Marcel Gauchet een weids en tegelijk complex panorama van de logische verbanden tussen ontwikkelingen in de religie en ontwikkelingen in de politiek. Beide hebben elkaar door heel de geschiedenis tot op vandaag voortdurend vormgegeven. Meestal in het verborgene en onbewust, maar daarom niet minder doorslaggevend. In tegenstelling tot alle gekende maatschappijen uit het verleden laat onze westerse maatschappij zich niet langer bepalen door de religie. In die zin is ze 'uit de religie getreden', en wel via de 'onttovering van de wereld'. Die onttovering heeft zich vooral de laatste decennia doorgezet, maar is een proces geweest van eeuwen. Niet zozeer een proces tegen de religie in, maar in de eerste plaats een proces van en vanuit de religie zelf. Met ankerpunten zoals de opkomst van de 'axiale religies', het ontstaan van het monotheïsme, de ontwikkeling van de christelijke idee van incarnatie en de Reformatie.

We moeten voor een gezond klimaat niet de uitstoot van broeikasgassen halveren, maar de waanzin. Dat is de kernboodschap van dit boek. Van alle vormen van waanzin is de uitstoot van broeikasgassen er 'slechts' één. Het gaat onder andere ook om de waanzin van het verbouwen van voedsel in Afrika om dit te verwerken tot veevoer in Europa, de waanzin van het uitmergelen van bodems en uitputten van de ondergrond, de waanzin van de onderwaardering van docenten en medewerkers in de zorg en de waanzin van het bestrijden van de negatieve gevolgen van de techniek met nieuwe techniek. We zullen over de volle breedte vormen van waanzin in samenhang moeten aanpakken, wat een uitbreiding is van de uitdaging die we als mensen hebben om op duurzame wijze te kunnen verblijven op onze aardbol. Hierdoor maken we het klimaatvraagstuk complex. Supercomplex zelfs. En dat is een kans. Door de complexiteit op te zoeken, ontdekken we dat het landschap van oplossingen zich verder uitstrekt dan windmolens,

'Filosofie van de waanzin plaatst de waanzin waar deze thuishoort: niet tussen de suikerziektes en gebroken benen, zoals veel psychiaters ons willen doen geloven, maar tussen bijzondere ervaringen van wijsheid, mystiek en creativiteit.' - Wouter Kusters Wouter Kusters schreef een erudiet en diep doorleefd boek over de meest uiteenlopende waanzinnige ervaringen: van 'de dolle mens' van Nietzsche en de doorgedraaide danser Nijinski tot de misschien wel geniale gek bij u in de buurt. Daarbij plaatst hij de waanzin in een uitzonderlijk breed perspectief. Hij beschrijft tal van hoogtepunten in onze cultuur die frappante overeenkomsten vertonen met uitingen van waanzinnigen: filosofie van Plotinus en Sloterdijk, mystiek van Meister Eckhart, literatuur van Aldous Huxley, kunst van M.C. Escher, muziek van The Doors, films als The Truman Show en The Matrix. Tussen de beschouwingen door schrijft Kusters over de ervaringen en gedachten van degenen die al te vaak worden opgesloten in diagnoses, in

Verschenen in de serie Monobiblos e Romeinse dichter Marcus Valerius Martialis (ca. 40-ca. 102) is de koning van het epigram. In zijn scherpe puntdichten is de toon is fel en hard, vaak opzettelijk grof of obsceen. Maar soms last hij tussen het verbale vuurwerk ook wat gevoelige, lyrische teksten in. Zijn werk is bedoeld om te amuseren en te prikkelen. En in elk geval wil hij veel lezers bedienen: de dichter presenteert zich als een arme drommel die van zijn poëtische werk moet leven. In deze uitgave krijgt de Nederlandstalige lezer voor het eerst een complete bundel van Martialis. Kort en lang, rijp en groen, vinnig en fijnzinnig: alles staat er zoals de dichter het zelf bijeenbracht. Uit 'De waanzin van Rome' rijst een amusant, rijk geschakeerd beeld op van het antieke Rome ten tijde van de Flavische keizers.