De laatste trein naar vrijheid - Meg Waite Clayton - ebook

Het verhaal van Truus Wijsmuller, de oorlogsheldin die duizenden Joodse kinderen redde

De laatste trein naar vrijheid is een adembenemende oorlogsroman van Meg Waite Clayton, over een oorlogsheldin die duizenden Joodse kinderen redde.   Wenen, eind jaren dertig. De vijftienjarige Stephan en zijn beste vriendin Žofie-Helene hebben een zorgeloze jeugd, maar hun leven staat op het punt om te slaan. Stephan is Joods en Žofie-Helene is de dochter van een opstandige krantenuitgever. Als Hitler de macht grijpt, slaat het noodlot toe. Maar er is licht in de duisternis. De Nederlandse verzetsstrijder Truus Wijsmuller-Meijer zet haar leven op het spel om Joodse kinderen naar veiliger gebied te smokkelen, terwijl landen hun grenzen sluiten. Als Groot-Brittannië aangeeft kinderen uit het Duitse Rijk toe te laten, is 'tante' Truus vastberaden en dwingt ze toestemming af van de gevreesde ss'er Adolf Eichmann om de kinderen te redden… In een race tegen de klok begeleidt ze Stephan, Žofie-Helene en uiteindelijk duizenden andere kinderen op een levensgevaarlijke tocht naar een onzekere

n 1938 vlucht de Joodse familie Kamp uit Krefeld naar Nederland. Het gezin bestaat uit vader Fritz, moeder Inge en twee kleine zoontjes, Rolf en Nico. Ook in Nederland zijn ze niet veilig. Na de Duitse inval verslechtert de situatie voor Joden stapsgewijs. De ouders worden geïnterneerd in Westerbork, terwijl Rolf en Nico op dertien onderduikadressen de oorlog doorkomen. Vader en moeder zijn met het laatste transport van Westerbork naar Auschwitz gesleept. Fritz is daar direct na aankomst vermoord. Inge overleeft de hel. In dit boek zijn de herinneringen van Inge, Rolf en Nico bijeengebracht. In bescheiden autobiografische notities doen ze verslag van hun ervaringen. De historicus Coen Hilbrink schreef een essay dat deze oorlogsmemoires in context plaatst. Het voorwoord is van de hand van oud-Kamervoorzitter Gerdi Verbeet. Inge Kamp (1911-2009) was na de oorlog actief in de Joodse gemeenschap van het Zwitserse Lugano, waar ze zich in 1963 vestigde. Rolf Kamp (1934) is ingenieur en woont

`Ik was weer gelukkig, terug in Afrika, rijk van het licht, schrijft Theroux wanneer hij begint aan een nieuwe reis: van Kaapstad naar Angola, dwars door het continent waar hij zoveel van houdt. Hij kwam voor het eerst in Afrika als 22jarige vrijwilliger bij het Vredeskorps. Nu keert hij terug, ditmaal om het minder betreden westelijk Afrika te verkennen, en zichzelf. Hij reist door de Kaapprovincie van ZuidAfrika naar Namibië, waar hij een oude droom verwezenlijkt: de San (Bosjesmannen) te bezoeken. Hij onderneemt een adem benemende olifantensafari in Botswana en belandt in Angola, bijna op de grens met Congo. Na meer dan 4000 kilometer door de bush beëindigt hij zijn reis eerder dan hij van plan was, een beslissing waarover Theroux vertelt met een typerende, driftige eerlijkheid.