De gruwel van het gezin - Inès Eshun - ebook

'Ik wil wat jij hebt, Marie, net als jaren geleden. Een gezin. Niet om het even welk gezin, niet zoals het mijne, dat me achterliet met littekens. Sommige vervaagden pas na een heel lange tijd. Een dagelijks geheugensteuntje in de spiegel dat wij een gezin waren met geheimen, en dat ik aan niemand mocht vertellen wat er thuis echt gebeurde.' In een beklijvende brief aan haar jeugdvriendin Marie onderzoekt een jonge vrouw wat het betekent om deel uit te maken van een gezin. Is het mogelijk om te verlangen naar iets dat je een leven lang angst inboezemde? Kun je blijven houden van iemand die je ooit schrik aanjoeg? Is het überhaupt wenselijk om een gezin te starten, of komen daardoor andere behoeften in het gedrang? Biedt een familie vrijheid of sluiten we ons er vrijwillig in op? De gruwel van het gezin is een intelligente roman die onze samenlevingsvormen onder de loep neemt, maar ook thema's als maatschappelijke ongelijkheid, sluimerend racisme en de gruwel van huiselijk geweld.

Het kerngezin is ons culturele ideaal, het biedt man en vrouw een vaste rol en wordt gezien als het beste thuis voor kinderen. Maar de geschiedenis leert ons dat de hedendaagse invulling van het gezinsleven pas kort bestaat. Ook al leven steeds meer mensen alleenstaand, het gezin wordt nog altijd door de politiek als norm gesteund. Op basis van historisch onderzoek, feministische inzichten, culturele voorbeelden en haar eigen ervaringen als alleenstaande moeder fileert Houwink ten Cate de mythe van het gezin en biedt nieuwe perspectieven. 'In dit sterke en belangrijke essay laat Lotte Houwink ten Cate zien wat er te winnen valt wanneer we liefde, zorg en zekerheid bevrijden uit de houdgreep van het gezin.' - Lynn Berger 'Een heel noodzakelijk boek, dat droevig én opgewekt strijdbaar maakt. In een kraakheldere analyse bomvol originele bronnen toont Houwink ten Cate wie er baat heeft bij het kerngezin, met empathie biedt ze oplossingen.' - Daan Borrel

Naast de honderden brieven die Vincent van Gogh aan zijn broer Theo heeft geschreven, zijn er ook talrijke brieven van zijn ouders en andere gezinsleden bewaard gebleven. Deze ouderlijke brieven, die, nog ongepubliceerd, in het Van Gogh Museum te raadplegen zijn, geven naast een interessante inkijk in het dagelijkse leven ook een fascinerend beeld van het ideaalbeeld dat de ouders Van Gogh bij de opvoeding van hun kinderen voor ogen stond. Imponerend om te zien zijn de niet aflatende inspanningen die beide ouders zich getroosten, ook wanneer tegen beter weten in de resultaten ontbreken en de vervreemding, vooral bij Vincent, toeslaat: Pa en Moe zijn niet de mensen die mij begrijpen noch in mijn fouten noch van een betere kant zij kunnen zich niet in mij indenken met hen redeneren, leidt tot niets dan twist. Deze bewering versterkt het beeld dat bij velen over Vincent van Gogh bestaat: was hij niet zijn hele leven arm, gek wellicht, doch geniaal; zich opofferend voor de kunst, maar

Naar het verhaal The lurking fear (1922) van H.P. Lovecraft.1. De schaduw op de schoorsteen 2. Een passant in de storm 3. De rode gloed 4. De macabere ogen

Dit boek gaat over de vraag hoe we de verantwoordelijkheid over de opvoeding in onze samenleving delen. En dus over interventies in de gezinsopvoeding. De gezinspedagogiek is vaak een wetenschap geweest die ouders wantrouwde en met opgeheven vingertje zei wat deugde en niet deugde. Ook initiatieven die zeggen te 'empoweren' of 'krachtgericht' te werken, zijn soms in hetzelfde betweterige bedje ziek. Gezinsondersteuning kan gezien worden als een gedeelde opvoedingsverantwoordelijkheid, maar soms is het ook een zaak van verdeelde opvoedingsverantwoordelijkheid. Dan is de opvoedingsondersteuning een manier om ouders te sturen. Over deze kwesties in theorie, in beleid en in praktijk gaat dit boek. En telkens houdt het ons voor ogen dat het gezin als dusdanig al lang dood is. In de plaats komt een veelheid aan samenlevingsvormen die we al dan niet gezinnen noemen. Daarbij mogen we ook de pleegzorg en adoptiegezinnen niet vergeten. De rode draad is dat de Gezinspedagogiek 2.0 een