25 jaar rechtspraak over het primaat van de politiek in de WOR - - ebook

In 1995 is de Wet op de ondernemingsraad (WOR) ook voor de meeste overheidssectoren van toepassing verklaard. Een van de deelstappen in het normalisatieproces van de rechtspositie van ambtenaren. In 2020 is dit proces afgerond met de invoering van de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren (Wnra); de overgang van de ambtelijke aanstelling naar een civielrechtelijke arbeidsovereenkomst. Bij de totstandkoming van de Wnra is nauwelijks aandacht besteed aan de vraag of na 25 jaar WOR bij de overheid verdere aanpassingen noodzakelijk zijn. Daar is wel aanleiding toe. Bij de invoering van de WOR bij de overheid stonden twee uitgangspunten centraal: de medezeggenschap bij de overheid vormgeven zoals die van ondernemingsraden in de marktsector en de bescherming van het eigene van de politieke besluitvorming bij de overheid, het primaat van de politiek. Over het primaat van de politiek zijn de afgelopen 25 jaar inmiddels negen Hoge Raad-beschikkingen gewezen. Deze worden in dit boek

Dit boek is verschenen ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de Ondernemingskamer van het Gerechtshof Amsterdam als beroepsrechter bij geschillen over het adviesrechtrecht van ondernemingsraden. Het adviesrecht is in de afgelopen decennia uitgegroeid tot een van de belangrijkste bevoegdheden van de ondernemingsraad. Niet op zijn minst door de rechtspraak die over het adviesrecht in de afgelopen 40 jaar is ontwikkeld door de Ondernemingskamer. Deze heeft grote invloed gehad op hoe het adviesrecht van de ondernemingsraden zich heeft ontwikkeld. In dit boek, geschreven door auteurs uit de advocatuur, juridische beroepspraktijk en wetenschap, worden verschillende aspecten behandeld die te maken hebben met de rechtspraak van de Ondernemingskamer over het adviesrecht. Aan de hand van zes deelonderwerpen wordt geschetst op welke wijze de rechtspraak van de Ondernemingskamer sinds 1979 een andere invulling heeft gegeven aan het adviesrecht. Bovendien bevat het boek bijdragen over feiten

Maarten van Rossem vertelt over het moderne populisme in Nederland. Hij besteedt aandacht aan het politieke landschap, de rol van de media en het vraagstuk van een gekozen minister-president.

De Nederlandse Joden werden tijdens de Duitse bezetting geïsoleerd van de rest van de maatschappij, in een getto zonder muren. Dat getto werd in opdracht van de Duitsers bestuurd door de Joodse Raad. Die begon zijn bestaan in februari 1941 met een oproep aan de Amsterdamse Joden om hun wapens in te leveren. De Raad preekte consequent gehoorzaamheid aan Duitse bevelen, ook toen in juli 1942 de deportaties begonnen. Wie bij de Joodse Raad werkte, was van die deportaties vrijgesteld, tot de zomer van 1943, toen ook zij werden afgevoerd.Het beleid van de Joodse Raad pakte dus desastreus uit, en na de oorlog had niemand er een goed woord voor over. 'Joodse Raad' staat tegenwoordig voor het ergste soort verraad - verraad van 'eigen' mensen, in een laffe poging zelf buiten schot te blijven. Dat oordeel is begrijpelijk, maar niet verhelderend. Tijdens de oorlog konden velen het bestaan en het beleid van de Joodse Raad billijken als de enige mogelijkheid om te redden wat er te redden viel. Prij…

Hannah Arendt confronteert ons in Het waagstuk van de politiek met de vraag hoe we moeten omgaan met liegende politici. Wat mogen we doen wanneer die politici de democratische rechtsstaat in gevaar brengen? Het waagstuk van de politiek bevat niet eerder in het Nederlands vertaalde essays en een uniek interview met Günter Gaus. Arendt's ideeën zijn actueler dan ooit. Op erudiete wijze fileert ze niet alleen het gedrag van politici, maar ook dat van ons burgers.

De Nederlandse Joden werden tijdens de Duitse bezetting geïsoleerd van de rest van de maatschappij, in een getto zonder muren. Dat getto werd in opdracht van de Duitsers bestuurd door de Joodse Raad. Die begon zijn bestaan in februari 1941 met een oproep aan de Amsterdamse Joden om hun wapens in te leveren. De Raad preekte consequent gehoorzaamheid aan Duitse bevelen, ook toen in juli 1942 de deportaties begonnen. Wie bij de Joodse Raad werkte, was van die deportaties vrijgesteld, tot de zomer van 1943, toen ook zij werden afgevoerd. Het beleid van de Joodse Raad pakte dus desastreus uit, en na de oorlog had niemand er een goed woord voor over. 'Joodse Raad' staat tegenwoordig voor het ergste soort verraad - verraad van 'eigen' mensen, in een laffe poging zelf buiten schot te blijven. Dat oordeel is begrijpelijk, maar niet verhelderend. Tijdens de oorlog konden velen het bestaan en het beleid van de Joodse Raad billijken als de enige mogelijkheid om te redden wat er te redden viel.