Zonder titel #1 - Gaea Schoeters - ebook

Aangrijpende jeugdroman over een vluchtelinge die terugkeert naar haar geboorteland, en haar beste vriend die achterblijft (15+). Omslagillustratie van Martijn van der Linden.

Zivan. Die keer in het opvanghuis in Friesland. Ik was zo blij dat ik weer naast je zat. Aan die grote tafel met al die meiden. We deden een spelletje met z'n allen, Codenames. Jij en ik waren een heel goed team. Toen het tijd werd om terug te gaan, bracht je me naar de auto van tante Shanya. We namen afscheid. Je omhelsde me en omdat ik niets meer wist te zeggen, zei jij, misschien per ongeluk: 'Nou dag! Dan ga ik maar weer naar huis.' En je liep terug naar je nieuwe vriendinnen. Weg van mij. Ik keek naar je. Naar hoe je van mij wegliep. Met dat prachtige diepzwarte golvende haar. Die mooie rechte rug. Die ik zo vaak heb getekend in bikini of in een T-shirt. Die lieve, mooie, rechte rug. Zivan! wilde ik schreeuwen, Zivan! Je vergist je! IK BEN JOUW THUIS! *Winnaar Nienke van Hichtum-prijs 2021* De pers over Erna Sassen: 'Zonder titel is YA-literatuur van de beste soort.' - het Parool 'Dit is wat Sassen moet schrijven: ontroerende jeugdromans over pubers.' - TROUW 'Indringend,

'Ik schrijf nu en dan een gedicht. Om een etser te eren. Om na te denken over een rivier. Omdat er iemand jarig is. Vanwege een afscheid. Omdat het herfst is. Omdat het nieuwjaar is. Omdat er een gedicht moet komen voor bij een ingang, om overheen te lopen. Is elk gedicht dan eigenlijk een gelegenheidsgedicht? Daar zou ik wel vóór zijn, ja, om het zo te zien. Met dien verstande dat de gelegenheid echt voor zichzelf spreekt en er niet met de haren bij gesleept wordt,' aldus Nicolaas Matsier. Wij glanzen wat we kunnen naast het pad. Hij daar, hij liet ons los. We dwarrelden en kwamen neer. Nu zijn we hier. Ons blad doet wat het moet en vangt de zon - waartoe?