Wijsheid van een abt - Hugo Vanheeswijck - ebook

In het boek Wijsheid van een abt oogst Hugo Vanheeswijck levenslessen uit gesprekken met de overste van de trappisten en trappistinnen wereldwijd. Een echte aanrader voor wie verder wil kijken dan de oppervlakte. Liefde kunnen ontvangen en delen ziet Bernardus Peeters als de rode draad in het leven. Dat spiritualiteit voor hem als trappist hierin een grote rol speelt, is de logica zelf. Zoeken naar stilte en verdieping vindt hij een waardevolle optie in het leven. Maar dat een leven in een abdij een vlucht zou zijn uit de wereld, daar is hij het niet mee eens. Wie in stilte leeft, komt onvermijdelijk de wereld die hij dacht achter zich te hebben gelaten, in zichzelf tegen. BERNARDUS PEETERS (°1968) trad in 1986 in bij de trappisten in de abdij Onze-Lieve-Vrouw van Koningshoeven. Hij werd er in 2005 tot abt gekozen. Sinds februari 2022 is hij algemene overste van de trappisten en trappistinnen. Zijn beleidstaak weet hij op een krachtige manier te combineren met een sterke geestelijke

Miquel haalt zich verschillende momenten uit zijn leven voor de geest. De zondagse uitstapjes, de verlatenheid na de dood van een vriend, het gevoel van vervreemding toen hij voor het eerst ver van huis ging wonen … Scènes uit zijn jonge jaren op een eiland in de Middellandse Zee. Miquel ziet die gebeurtenissen niet in chronologische volgorde voor zich. Ze krijgen als het ware de vorm van een persoonlijke levensles, die geen enkel moreel of pedagogisch oogmerk heeft, maar een bepaalde geestesgesteldheid oproept. Antoni Marí schreef een origineel en ontroerend boek die nog lang nazindert bij de lezer en een vermoeden achterlaat van wat een goed en volwaardig leven inhoudt. Voor De wijsheid van een eiland werd Antoni Marí in 1992 onderscheiden met de Ciutat de Barcelona-prijs en de Serra d'Or-prijs van de kritiek. Antoni Marí (Ibiza, 1944) studeerde filosofie en letteren. Hij was docent aan de Universtitat Autònoma de Barcelona en hoogleraar kunsttheorie aan de Universitat Pompeu Fabra

Dit is een vrolijk boek over ouder worden door de schrijver van Steeds als ik de zin van het leven te pakken heb, komen ze met iets nieuws. Daniel Klein, filosoof en zeventigplusser, gaat naar de tandarts. Daar hoort hij dat zijn tanden moeten worden getrokken en vervangen door implantaten. Die neptanden zullen hem veroordelen tot een dieet, vele bezoekjes aan de tandarts en flinke pijn. Dat Kleins leeftijdgenoten er alles aan doen om jong te blijven (skydiving, Franse les, nepborsten) lijkt ineens een rare manier om je laatste jaren door te brengen. Wat is eigenlijk verkieslijker, het najagen van de eeuwige jeugd, of een echte oude dag beleven, met de tandeloze glimlach die daarbij hoort? Klein zoekt het antwoord in Griekenland, waar de mensen lijken te weten hoe je een lang en gelukkig leven leidt. Hij praat er met andere zeventig- en tachtigjarigen, denkt na over zijn eigen leven en leest Epicurus. Het levert een eerlijke beschouwing op over ouder worden, waarbij een Epicurische