Wie ik ben - Levi Jacobs - ebook

Of toch nog niet helemaal?! Kom dichter bij jezelf!

We leven ons leven en zijn daar over het algemeen best tevreden over. Dit is immers hoe we het gewend zijn en we het zelf min of meer hebben vormgegeven, bewust en onbewust. Maar er kan zich iets in je leven aandienen waardoor je je ineens erg bewust wordt van wie en wat je bent. Dan kunnen vragen naar boven komen als "Ben ik echt wie ik ben en zo niet, wie ben ik dan echt?", "Wie ben ik in essentie en hoe kom ik dichter bij mezelf?" of "Waarom doe ik wat ik doe?" Ik ben wie ik ben neemt je mee op ontdekkingsreis naar jouw binnenste en laat je aan de hand van verschillende theorieën, praktijkvoorbeelden en oefeningen ontdekken wie je bent, waar jouw oorsprong ligt die maakt dat je bent wie je bent. Mocht je al lezende ontdekken dat je soms verder van je eigen kern af staat dan je lief is, dan leer je in dit boek ook hoe je stappen kunt zetten om hier, als je dat wilt, verandering in te brengen. Om zo dichter bij jezelf te komen. Dit boek is bestemd voor iedereen die: - Zich weleens

Dit boekje bevat informatie om jou, de professional, te helpen tijdens het nadenken over de vraag wie je werkelijk bent en hoe je voor jouw innerlijke mens zorgt.

Of hij nu echt Hans Raeder is, of de geest van de Amerikaanse piloot James OBrady in een Duits lichaam, Hans heeft besloten voluit te gaan voor wie hij is. Maar als James OBrady in het lichaam van Hans Raeder leeft, is dat dan andersom ook het geval? Zit de geest van Hans Raeder in het lichaam van James OBrady? En accepteert hij die situatie of wil hij weer zichzelf worden? Voor de twee helden wordt het dringend tijd om knopen door te hakken. Ze moeten een ingrijpende beslissing nemen en die brengt hen naar een klein eiland in de Stille Zuidzee.

Al enkele dagen na het einde van de oorlog, op 8 mei 1945, publiceerde de Minister van Justitie het Besluit Oorlogspleegkinderen. De verantwoordelijkheid voor de Joodse pleegkinderen kwam te liggen bij de Rijkscommissie voor Oorlogspleegkinderen (OPK). Er werden bij deze commissie ongeveer 4000 Joodse kinderen aangemeld, waaronder zo'n 1370 wezen. Een van hen was ik. Mijn leven heb ik te danken aan mensen uit het verzet. Dat het OPK ook door deze mensen werd geleid, is volgens mij niet goed geweest. Zij hadden onvoldoende expertise in huis om de belangen van deze weeskinderen, waar het ging om het vaststellen van hun identiteit, te behartigen. In de commissie waren de Joodse leden in de minderheid, ten gevolge waarvan té vaak door OPK aan de Rechtbank werd geadviseerd de voogdij van de Joodse wezen te laten bij de niet-Joodse gezinnen waar ze in de oorlog ondergedoken waren. Als ik eind 1980 mijn OPK-dossier in bezit krijg, kom ik na bestudering tot de conclusie dat de vaststelling van

De Franse edelman Michel Eyquem de Montaigne (1533-1592) besloot zich op achtendertigjarige leeftijd terug te trekken uit het openbare leven. Hij verschanste zich in een toren op zijn landgoed in de buurt van Bordeaux met het voornemen zichzelf zo oprecht mogelijk onder de loep te nemen. Hij dacht na en schreef, terwijl om hem heen de wereld gek werd en de hordes mensen elkaar vanwege hun godsdienst afslachtten. Montaigne wordt algemeen beschouwd als de vader van het essay. Nog altijd geldt hij als een scepticus, een sublieme heldere geest, een man die niet aarzelde vraagtekens te zetten bij alle aannames van zijn eigen tijd - en die van hemzelf. Zijn essays waren letterlijk pogingen - geestelijke ontdekkingsreizen, vrije denkoefeningen, sierlijk en soms riskant. De aanleiding tot het schrijven van de essays was persoonlijk van aard. Maar Montaigne schreef zijn ellende niet van zich af - hij schreef naar zichzelf toe. Hij wilde niet weten wie hij wilde zijn, maar wie hij wás. En wat