We zien wel! - Sylvester Hoogmoed - ebook

We zien wel Soms in de verte Soms dichtbij We zien wel Ik en jij +++ 'Even stilstaan bij de dingen des levens en reflecteren. Dertig worden betekende op verschillende vlakken een nieuwe start, een nieuw begin. Ik durfde eindelijk keuzes maken op het vlak van werk en relaties. Met meer emoties, meer lichaamsvetjes en intensere katers. Zonder eigenlijk te weten waar ik echt naartoe wilde. Nieuwe mensen ontmoeten, vrienden en familie koesteren. Niet teveel terugblikken en vooruit kijken. Ik stelde belangrijke beslissingen nog even uit. En toch voelde het goed. Ik dacht alles op orde te hebben. Tot dat ene mysterieuze pakketje in mijn brievenbus viel...' Met 'We zien wel' heeft Yoshi Vervaet een lekker weglezende, autobiografische feelgoodroman geschreven. Frisse dialogen, rake typeringen. Herkenbaar, humoristisch, hartverwarmend. +++ Yoshi Vervaet (1993) is Gentenaar, schrijver, innovator, dertiger, levensgenieter, reiziger, stadsmens. +++ www.goodstuffbooks.be

Eva is verwikkeld in een relatie waarin fysieke en geestelijke mishandeling aan de orde zijn. Toch blijft ze zich vasthouden aan het ideaalbeeld. Ze hoopt dat de situatie zal veranderen en het net zo mooi wordt als in de boeken die ze verkoopt. Maar als het wederom thuis uit de hand loopt en ze tot het besef komt dat haar leven een zooitje is, heeft ze er genoeg van en vlucht ze samen met Daan vlak voor de kersttijd naar het vakantiehuis van vrienden van haar ouders. In dat wintersportgebied duikt tot haar verrassing haar gescheiden jeugdliefde Levi ook ineens op met zijn dochter Roos. Eva en Levi zijn beiden blij verrast. Maar berust deze ontmoeting wel op toeval? Hoe gaat dit verder en welke consequenties zijn er allemaal voor hen, voor Daan en Roos en anderen? Een verhaal over relaties, vol seksuele passie, emotie en oprechte liefde.

Simon Carmiggelt (1913-1987) ontwikkelde als schrijver van cursiefjes in de krant - aanvankelijk in Vooruit, de Haagse editie van Het Volk, en na de oorlog in Het Parool - een onbetwist meesterschap op de korte baan. Zijn 'Kronkels' waren om hun hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezers- publiek. De puntige, laconieke stijl ervan paste uitstekend in een vluchtig medium als de krant. Niettemin is het werk, dat nauwelijks met het oog op duurzaamheid geschreven lijkt, inmiddels deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. De Arbeiderspers publiceert sinds enkele jaren met een ijzeren regelmaat de delen van de heruitgave van Carmiggelts complete oeuvre naar de eerste druk van elke bundel. De in dit deel gebundelde titels, Morgen zien we wel weer en je blijft lachen, verschenen oorspronkelijk in 1967 en 1968, en vormen de neerslag van de misschien wel vrolijkste, onbekommerdste Kronkels die Carmiggelt heeft geschreven.