We moeten dapper zijn - Frances Liardet - ebook

Een nieuwe, unieke definitie van het feminisme in de eenentwintigste eeuw.

In 2013 gaf Chimamanda Ngozi Adichie een TEDx-lezing over wat het betekent om vandaag de dag feminist te zijn. Het filmpje werd bijna drie miljoen keer bekeken en gedeeld, Beyoncé gebruikte een sample van Adichie in een van haar nummers en ook in boekvorm is haar pleidooi een grote bestseller in Amerika en Engeland. Het is geen wonder dat We moeten allemaal feminist zijn zoveel mensen aanspreekt: Chimanada Ngozi Adichie schrijft op humorvolle en toegankelijke wijze en biedt een nieuwe, unieke definitie van het feminisme in de eenentwintigste eeuw.

Als de spreekbeurten van groep zeven eraan komen, zijn alle kinderen benieuwd wat Koen gaat doen. Al zolang hij bij hen op school zit, heeft hun klasgenoot geen woord gesproken. Wanneer het zijn beurt is, schuifelt hij naar het digibord en verschijnt er een schilderij van een zwaan. Hij kijkt zijn klasgenootjes aan en begint te praten. 'Ik houd mijn spreekbeurt over… alles.' Koen vertelt over zijn fascinatie voor dieren die kunnen vliegen en voor de zwaan in de sloot achter zijn huis, maar ook over zijn moeder die verdwenen is, over het getreiter van zijn klasgenootjes en zijn heimelijke wraak. Over zijn vader die hem alle moeilijke woorden heeft geleerd, en over 'opa'; de man van de moestuin om de hoek, die Koen als enige echt begrijpt.De spreekbeurt blijkt een geschiedenis die de jongen móét vertellen; de onthulling van een verstrekkend en voor alle betrokkenen even beladen familieverhaal.We moeten praten is een korte maar hartverscheurende roman van Jan van Mersbergen. Een verhaal i…

Als de spreekbeurten van groep zeven eraan komen, zijn alle kinderen benieuwd wat Koen gaat doen. Al zolang hij bij hen op school zit, heeft hun klasgenoot geen woord gesproken. Wanneer het zijn beurt is, schuifelt hij naar het digibord en verschijnt er een schilderij van een zwaan. Hij kijkt zijn klasgenootjes aan en begint te praten. 'Ik houd mijn spreekbeurt over… alles.' Koen vertelt over zijn fascinatie voor dieren die kunnen vliegen en voor de zwaan in de sloot achter zijn huis, maar ook over zijn moeder die verdwenen is, over het getreiter van zijn klasgenootjes en zijn heimelijke wraak. Over zijn vader die hem alle moeilijke woorden heeft geleerd, en over 'opa'; de man van de moestuin om de hoek, die Koen als enige echt begrijpt.De spreekbeurt blijkt een geschiedenis die de jongen móét vertellen; de onthulling van een verstrekkend en voor alle betrokkenen even beladen familieverhaal.

Een boek over spelen en leren, geschreven als een verwondertocht door verschillende onderzoekstradities. Iedereen weet wat spelen is, maar zelfs de grootste denkers komen niet tot een sluitende definitie. Iets aan spel ontsnapt altijd aan ons begrip, aan een nette inkadering. Dat is ook goed, stelt Rob Martens: hij verkent voorbeelden, ontsluiert kenmerken, boort onvermoede evolutionair-psychologische en pedagogische lagen aan, om zo uit te komen bij spelen als een essentiële kwaliteit van ons mens-zijn, van het leren kennen van onszelf, de ander en de wereld.

Voor Simone Jastein zijn een losse opmerking van een groepstherapeut en een reisbrochure genoeg om zich in te schrijven voor een reis van drie maanden door de Sahara naar West-Afrika. Ze heeft geen idee waaraan ze begint. De reisgenoten, die haar verwend vinden, vallen bitter tegen en de reisleider blijkt een bullebak. Na een zandstorm die haar bijna het leven kost, besluit ze zich aan te passen. Ze raakt in de ban van de onmetelijke woestijn en later de kleurrijke jungle, die in schril contrast staan met de somberte van de kleigronden waar ze vandaan komt. Simone verandert, maar dat neemt niet weg dat naarmate de reis langer duurt en de vermoeidheid toeneemt, de onderlinge verhoudingen onder druk komen te staan. Ondertussen wordt ze verliefd op Koen Eisenga, de chauffeur die haar gedurende de hele trip op haar huid zit. Terug in Amsterdam, ontwikkelt zich tussen hen een moeizame relatie. Net wanneer eindelijk alles goed lijkt te gaan en ze zelfs aan samenwonen denken, besluit Koen