Wacht maar af - Loes den Hollander - ebook

Henriëtte Pimentel was bewaarschoolhoudster en werd aan het begin van de twintigste eeuw directrice van de Amsterdamse fröbelschool Cornelia. Haar carrière stond in het teken van kinderzorg en in haar vrije tijd toonde ze zich maatschappelijk en politiek betrokken bij de vrouwenbeweging. Na een onrustige periode met verschillende banen in het kinderwerk, werd ze in 1926 directrice van de Vereeniging Zuigelingen-Inrichting en Kinderhuis in de Plantage Middenlaan te Amsterdam, in de volksmond ook wel 'de crèche' genoemd. Ze initieerde nog datzelfde jaar een interne opleiding voor kinderverzorgsters die internationale faam zou verwerven. Toen ze de pensioengerechtigde leeftijd bijna had bereikt, brak de Tweede Wereldoorlog uit. Met dezelfde overgave waarmee ze haar hele leven al voor kinderen had gezorgd, werd ze een van de sleutelfiguren in het heldhaftige plan waarmee zo'n zeshonderd joodse kinderen uit de crèche gered konden worden. Zichzelf bracht ze daarbij niet in veiligheid. Op

A.N.J. den Hollander (1906-1976) was een veelzijdig en kleurrijk wetenschapper, groot socioloog en grondlegger van de Amerikanistiek in Nederland. De colleges van Den Hollander waren halve conferences, waarin hij schitterde door vakmanschap en eruditie. Hij schreef over de arme blanken in het zuiden van de Verenigde Staten, over de Puerto Ricanen in New York City en over de rassenrellen in de grote steden van de VS. Maar op 14 februari 1969 maakten rebellerende Amsterdamse studenten het Den Hollander onmogelijk zijn inleidende college sociologie te geven. Ze eisten inspraak en discussie. Het werd een rel. Den Hollander ontving geen steun van zijn directe collega's en werd daardoor het eerste slachtoffer van de culturele revolutie die vanaf eind jaren zestig door de Nederlandse universiteiten ging. Hij trok zich terug als hoogleraar, maar bleef actief als docent, bestuurder en auteur. Na zijn plotselinge dood in juli 1976 volgde gaandeweg een herwaar- dering voor Arie den Hollander en

Wacht maar tot ik dood ben… Voor iedereen die slim en zinvol wil nalaten De dood. We staan er liever niet bij stil. En daarom denken we ook niet na over onze nalatenschap. Maar wist je dat dat vaak leidt tot hoofdbrekens, zoeken en zorgen bij je nabestaanden? Om nog maar niet te spreken over discussies met de belastingdienst, gekibbel onderling en soms zelfs verziekte familieverhoudingen. En grote kans dat ze ook nog eens veel erfbelasting moeten betalen. Dat kun je voorkomen. Iris Brik schreef Wacht maar tot ik dood ben voor jou, voor alles wat je zelf nog kunt en wilt regelen omtrent je nalatenschap, zodat jouw dierbaren volledig kunnen genieten van het vermogen dat jij in je leven hebt opgebouwd. Maar ook voor je partner als jij door ziekte de grip kwijtraakt en verzorging behoeft en tot slot voor jouw nabestaanden die straks achterblijven om hen te helpen bij de afwikkeling van jouw zaken. Ze zet alle stappen op een rij om je nalatenschap te kunnen regelen zoals jij het wenst.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de twaalfjarige Gabrian Sijbrands samen met zijn ouders en twee jaar jongere broer Jordan van doorgangskamp Westerbork op transport gezet naar het vernietigingskamp Auschwitz. In Polen komt de trein gedwongen tot stilstand en volgt er een confrontatie met het Poolse verzet, waarbij enkel de kinderen worden bevrijd. Hun vrijheid is echter van korte duur en de groep kinderen wordt overmeesterd door patrouillerende Duitse soldaten. Daarbij vallen Gabrian en Jordan in handen van de meedogenloze nazi-commandant Karl Vonkle, die duistere plannen met hen heeft en hun levens op brute wijze scheidt. Terwijl Gabrian gedwongen wordt om misstanden in Auschwitz te melden bij de kampleiding, wordt Jordan op slinkse wijze ingezet om onderduikers te verraden op verdachte onderduikadressen. Voor de broers verandert hun leven in een hel. Ver van elkaar verwijderd voeren ze een harde strijd om te overleven, waarbij ze alles op alles moeten zetten om Karl Vonkle