Voorlevers van de nieuwe samenleving - Jelleke de Nooy van Tol - ebook

Dit boek biedt hoop en perspectief aan iedereen die het in deze stormachtige transitieperiode soms niet meer ziet zitten. We willen allemaal een betere wereld: welzijn in plaats van welvaart, werk dat betekenisvol is en voldoening geeft, en gezond eten en voldoende inkomen. Alleen weten we soms niet hoe we dat voor elkaar kunnen krijgen in een wereld die daar geen mogelijkheden meer toe lijkt te bieden. Inmiddels is er een snel groeiende positieve beweging in Nederland gaande van mensen en organisaties die een systeemverandering bewerkstelligen. Voorlevers van de nieuwe samenleving laat zien hoeveel mensen, bedrijven en organisaties al bezig zijn die nieuwe regeneratieve samenleving te bouwen in Nederland en Vlaanderen. Zij leven ons voor hoe het anders kan. Het gaat om zo'n tien tot twintig procent van onze samenleving, alleen zien we hen nog niet. Dit boek maakt die voorlevers zichtbaar met een dwarsdoorsnede door alle lagen en sectoren heen. Omdat niet alle meer dan duizend

Nederland en cultuur, het is geen gemakkelijk huwelijk. Dankzij een vastgelopen subsidiesysteem, de drastische bezuinigingen uit 2011 en anti-elitaire sentimenten in de samenleving geeft de overheid momenteel weinig geld uit aan deze zogenaamde linkse hobby. In Zuurstof van de samenleving laat voormalig voorzitter van de Raad voor Cultuur Winnie Sorgdrager zien welke historische wortels er ten grondslag liggen aan het huidige ongemak, en welke gevolgen dat door de jaren heen heeft gehad op het Nederlandse cultuurbeleid. Bovenal doet ze voorstellen voor een beter cultuurbeleid in een veranderend Nederland. Want cultuur is juist van groot belang voor de identiteit van een samenleving, reden waarom juist iedereen aan cultuur moet kunnen deelnemen.

De Tol van de Muze vertelt de belevenissen van een gedesillusioneerd schrijver die het aanbod krijgt om een cursus Creatief Schrijven te geven aan een groep universiteitsstudenten. Al na de eerste les komt hij tot de verbijsterende vaststelling dat een van de vrouwelijke deelnemers verhalen schrijft waarin hijzelf het hoofdpersonage is. Wat aanvankelijk een grap lijkt, groeit uit tot een nachtmerrie. Want het privéleven van de schrijver krijgt hoofdstuk na hoofdstuk zijn weerslag in de teksten van de anonieme vertelster. Via allerlei schrijfopdrachten probeert hij achter de identiteit van de studente te komen. Wie is zij? Hoe is ze zoveel over hem te weten gekomen? En vooral: wat wil ze van hem? De Tol van de Muze confronteert de lezer met een wirwar aan vertelstandpunten en personages. Want ook de protagonist is op zijn beurt weer een personage in een andere laag van de plot. Het resultaat is een allegorisch verhaal over het schrijven zelf: over het intrigerende hoe en het eeuwige