Voorbij de dijken - Marinke Steenhuis, Paul Meurs - ebook

Een dijk is een grens, een overgang tusen water en land, zout en zoet, buiten en binnen, dreiging en veiligheid, hemel en aarde. Een dijk is een lichaam waarop je ligt te dromen. Op een dijk ben je groot en klein tegelijk. Aan alle kanten overzie je het landschap, maar ben je ook een stipje onder de wijde hemel. Aafke Steenhuis, die vrijwel haar hele leven op dijken heeft gewoond, schrijft over oude slaperdijken in de Groningse Ommelanden. Ze vertelt over de monniken die de dijken bouwden en praat met boeren en landarbeiders die er nu wonen, cafébazen, vissers, sluiswachters, schilders, borgvrouwen en dichters, en brengt éen van de oudste en mooiste landschappen van Europa in beeld.

Afgelopen jaar was in het nieuws hoe zeventig jaar geleden Molukkers verplicht naar Nederland werden gestuurd. Dit boek belicht een van de kampen waar ze vervolgens ondergebracht werden: woonoord CC-polder, een plek ver weg tegen de Groningse Dollarddijk. In de weidse Carel Coenraadpolder vind je nog steeds een onverwacht bos dat de naam Ambonezenbosje draagt. Tussen de dijken beschrijft in woord en beeld de herinneringen van de Molukkers die daar van 1953 tot 1961 woonden. De bewoners van de CC-polder vierden er huwelijken, geboortes en feestdagen, rouwden om gestorven kinderen, maakten muziek en verbouwden hun eigen groente. De kinderen speelden op de dijk en in de kwelders. De kleintjes gingen er naar school. Voor de volwassenen was het verblijf zwaar. Het was er koud en winderig, de barakken waren te klein voor zo veel mensen en de voorzieningen waren belabberd. Bovendien voelden ze zich in de steek gelaten door de overheid. De belofte dat ze na zes maanden zouden terugkeren naar