Vertraagde woede - Jan Heutink - ebook

Achteraf denk je: had ik het maar anders gedaan; had ik hem of haar maar meteen lik op stuk gegeven. Niet iedereen is daartoe echter in staat: we houden onze emoties in, we kroppen onze boosheid op en dat kan leiden tot frustraties en nog erger trauma's. In deze bundel komen we personages tegen die hiermee worstelen. We zien een vrouw die haar woede en verdriet over haar doodgemartelde verloofde nooit verwerkt heeft, we treffen een man die verbolgen sterft omdat noch zijn vrouw, noch zijn zoon het de moeite waard vindt de reis naar het ziekenhuis te ondernemen. En we lezen over mensen die pas veel later hun kwaadheid tonen, wanneer het totaal zinloos is: 'vertraagde' woede noemt de auteur dit. Maar we zien ook mensen die er wel in slagen onmiddellijk te reageren: het meisje dat zichzelf in brand steekt om maar bij haar vermoorde geliefde te kunnen blijven en daarmee de dorpswoede trotseert, de man die juist wel spontaan zijn vuisten gebruikt wanneer zijn familie in het geding is. En in

Precies een halve eeuw geleden werd in ons land de eerste adoptiewet van kracht. Daarna is deze wet nog vele malen gewijzigd en aangevuld. Dit was hard nodig. De rijkdom aan ervaringen en het vele onderzoek leerden ons dat nogal wat veronderstellingen over wat goed is voor een adoptiekind, of voor een afstandsmoeder, of voor adoptieouders, in de praktijk van het leven niet bleken te kloppen. Persoonlijke getuigenissen van volwassen adoptiekinderen over hun gevoelens en belevingen misten we echter nog. We kunnen ons dan ook gelukkig prijzen dat nu voor het eerst een aantal in Nederland of het buitenland geboren volwassen geadopteerden bereid waren op hun leven als "adoptiekind" terug te kijken. Het zijn heftige, openhartige en vooral boeiende verhalen geworden. Als lezer mogen we bewondering hebben voor hun moed om zoveel van zichzelf te laten zien. Daarmee is dit boek in het bijzonder voor geadopteerden, adoptie-ouders en allen die op de een of andere manier bij adoptie betrokken zijn,