Vensters op organisaties - - ebook

Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. Onder die vier namen circuleren al ruim negentien eeuwen vier verhalen over de ene Jezus. Wanneer we deze geschriften lezen, kijken we mee door de ogen van de evangelisten. Elk van hen tekent een eigen portret van Jezus. Ze geven zijn leven en dood weer vanuit een eigen gezichtshoek, een eigen optiek. De evangeliën kunnen ook zelf weer vanuit vier verschillende methodische invalshoeken bekeken worden. In het eerste deel komen benaderingen aan de orde die zich op de tekst zelf concentreren. De literaire aspecten staan hier op de voorgrond. Het tweede deel gaat over het verschijnsel dat teksten uit de evangeliën teruggaan op oudere tradities. Hier krijgen de diachronische aspecten de volle aandacht (vorm- en redactiekritiek). In het derde deel komt ter sprake dat teksten uit de evangeliën relaties hebben met andere stukken uit de Bijbel, de vroeg-joodse exegese en apocriefe evangeliën en dat ze telkens weer verwerkt worden in romans en gedichten. Het

De ramen van Joan Collette in het Nijmeegse Stadhuis Op 17 april 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog, werd de nieuwe raadzaal van het stadhuis in Nijmegen geopend. In deze zaal bevonden zich tien monumentale gebrandschilderde ramen, aangeboden door de Nijmeegse burgerij aan het stadsbestuur. Elk raam bestaat uit zes vensters die gebeurtenissen, tradities, thema's, personen en monumenten uit de Nijmeegse samenleving en geschiedenis laten zien. Deze ramen zijn het belangrijkste niet-religieuze werk van de Nijmeegse kunstenaar Joan Collette. Ze vormen ook binnen Nederland een uniek artistiek en historisch kunstwerk. Bij het bombardement van Nijmegen op 22 februari 1944 werden de ramen zwaar beschadigd, maar Collette heeft alle ramen weer in hun oude luister kunnen herstellen. Eind jaren zeventig werd de raadzaal gesloopt en kregen de ramen een plaats in de gangen van de nieuwbouw. Daar leiden ze nu een verborgen leven, onzichtbaar voor de bevolking die deze ramen veertig jaar eerder

Vensters is een autobiografisch boek door Leen van Duivendijk (1954, IJzendijke). Een ode aan Zeeland en aan de kunst. Beeldend geschreven door een schilderende verteller. Hij beschrijft poëtisch en vaak hilarisch zijn Zeeuws-Vlaamse jeugd. Zijn katholieke moeder, dochter van een keuterboertje en zijn protestante vader die na de Tweede Wereldoorlog van Utrecht naar IJzendijke trok als douanier waren beiden niet erg kansrijk door gebrek aan scholing. Wel zorgen zij voor een warm gezinsleven. Vader Van Duivendijk sleept vanwege zijn loopbaan zijn gezin door Zeeland. IJzendijke, Oostburg, Terneuzen, Middelburg, Koudekerke. Smokkelverhalen en boerenverhalen. Ontroerende verhalen over Stant, de oude boerenknecht die bij hen inwoont. Een verre echo uit de late negentiende eeuw. Hilarische verhalen over de familie in België en altijd al aan het schilderen. Anekdotische verhalen over de trips met ouders en zus Emmy op de brommer vanuit Zeeuws- Vlaanderen naar oma in Utrecht. Vader wordt