Trojaanse vrouwen - Annaeus Lucius Seneca - ebook

Lucius Annaeus Seneca (ca.4-65 n.C.), leermeester van keizer Nero, heeft negen tragedies op zijn naam staan. Deze tragedie gaat terug op de Trojaanse Vrouwen van Euripides. De stoïsche achtergrond van Seneca zorgde echter voor nieuwe filosofische aspecten van het bekende verhaal. Zo is de houding tegenover de dood, en de bewuste keuze ervoor, een belangrijk thema. De dood is soms geen ramp, maar een bevrijding uit een ondraaglijk leven.

Lucius Annaeus Seneca speelt een centrale rol in de Romeinse literatuur en politiek. Als auteur van veel gelezen en vertaalde filosofische brieven en psychologische traktaten is hij een vermaard pleitbezorger van stoicijnse deugden als gelijkmoedigheid, mildheid en gemoedsrust. Tot in de huidige eeuw staat hij te boek als de filosoof van de redelijkheid, op wie emoties geen enkel vat hebben. Maar de tragedies van Seneca verbeelden juist het tegengestelde: ze zijn doordesemd van de politieke werkelijkheid en waanzin van het keizerlijke Rome in de eerste eeuw. De uitzinnige wreedheid van keizer Nero, wiens politiek adviseur hij was, is symbool geworden van Seneca's tragedies: een kolkende poel van onbeheerste emoties in het decor van een absurde en redeloze wereld. De woede van Medea, de gekweldheid van Phaedra, de vernedering van de Trojaanse vrouwen: 'Medea', 'Phaedra' en 'Trojaanse vrouwen' vormen een klassiek theater van de wreedheid. Wrok, wraakzucht en misbruik worden in een