Tragiek en heldendom - Louise van Wassenaer - ebook

Voor Stefan Zweig (1881-1942) was Erasmus van Rotterdam (ca. 1466-1536) de eerste bewuste Europeaan, de eerste strijdbare voorvechter van de vrede, de meest welbespraakte advocaat van een humanistisch ideaal waarin ruimte bestaat voor uiteenlopende geestelijke stromingen. Daarnaast streed hij tevergeefs voor een rechtvaardiger, meer op wederzijds begrip berustende manier van denken. Er was maar één ding op aarde dat Erasmus werkelijk haatte als de tegenpool van gezond verstand: fanatisme. Hypocrisie, corruptie en de verouderde riten van de katholieke kerk waren Erasmus zijn leven lang een doorn in het oog. Toch richtte hij zich op interne hervormingen in plaats van op luid protest. Door zijn kritiek op de theologie en de kerk werd hij een pionier van de Reformatie. Maar toen keurvorst Frederik hem zijn mening vroeg in het godsdienstgeschil tussen Luther en de paus, schrok de beroemdste en geleerdste man van zijn tijd terug voor de verantwoordelijkheid van een beslissing. Erasmus wilde

Jan II van Wassenaer, bijgenaamd 'Jan met de Kaak', in 1486 geboren, was voorbestemd om in dienst te treden van keizer Maximiliaan van Habsburg en zijn dochter landvoogdes Margaretha van Bourgondië. Zijn vader was een van de rijkste en machtigste edelen geweest van Holland. Op 20 juni 1511 trouwde Jan met Josina van Egmont. Zij was in Den Haag opgegroeid. Haar vader Jan van Egmont, stadhouder van Holland en Zeeland, was een grote vriend van Jan I van Wassenaer. Haar moeder was een nicht van Maximiliaan. Jan koos voor een militaire carrière in dienst van Maximiliaan. Karel van Egmont en de Friezen werden zijn tegenstanders. Karel sloot Jan twee jaar lang op in een kooi in Hattem. In 1523 overleed Jan aan een kogelwond. Louise van Wassenaer-Wiarda (Amsterdam, 1933) trouwde in 1954 met Otto van Wassenaer. Beiden waren geïnteresseerd in de verhalen over de familie Van Wassenaer. Dankzij goed bijgehouden archieven in de heel vroege middeleeuwen. Otto en Louise waren van plan om na hun

Jan II van Wassenaer, bijgenaamd 'Jan met de Kaak', in 1486 geboren, was voorbestemd om in dienst te treden van keizer Maximiliaan van Habsburg en zijn dochter landvoogdes Margaretha van Bourgondië. Zijn vader was een van de rijkste en machtigste edelen geweest van Holland. Op 20 juni 1511 trouwde Jan met Josina van Egmont. Zij was in Den Haag opgegroeid. Haar vader graaf Jan van Egmont, stadhouder van Holland en Zeeland was een grote vriend van Jan van Wassenaer I. Haar moeder was een nicht van Maximiliaan. Jan koos voor een militaire carrière in dienst van Maximiliaan. Karel van Egmont en de Friezen werden zijn tegenstanders. Karel sloot Jan twee jaar lang op in een kooi bij Hattem. In 1523 overleed Jan aan een kogelwond. Louise van Wassenaer-Wiarda (Amsterdam, 1933) trouwde in 1954 met Otto van Wassenaer. Beiden waren geïnteresseerd in de verhalen over de familie Van Wassenaer. Dankzij goed bijgehouden archieven in de heel vroege middeleeuwen. Otto en Louise waren van plan om na hun

Richard Strauss' opera Die Schweigsame Frau, waarvoor Stefan Zweig het libretto schreef, is maar zelden live te horen. Ook opnamen ervan zijn spaarzaam. Maar de ontstaansgeschiedenis levert spannende lectuur op. Strauss (1864-1949) was vanaf 1933 President van minister Goebbels' Reichsmusikkammer, Zweig (1881-1942) de Joodse schrijver wiens boeken door dezelfde Goebbels op de brandstapel werden gegooid. Een grotere tegenstelling is haast niet denkbaar. Hun beider briefwisseling geeft een fascinerend beeld van hun door het naziregime dramatisch overschaduwde samenwerking tussen 1931 en 1935. Na de première in Dresden op 24 juni 1935 werd de opera in Duitsland prompt verboden. Strauss moest zijn positie als president van Reichsmusikkammer neerleggen, toen een al te openhartige brief aan Zweig door de Gestapo was onderschept. Rechtstreeks contact tussen beiden was niet langer mogelijk. Zweig, sinds 1934 in vrijwillige ballingschap, maakte in 1942 in Brazilië, samen met zijn tweede vrouw,

De Tragiek van Bonaire - Nederlands onvermogen op een eiland waar niets is wat het lijkt is het verhaal van een bijzonder eiland in een uithoek van het Koninkrijk. Bonaire. Sinds 10 oktober 2010 een stukje tropisch Nederland. Teruggekeerd in de schoot van het oude moederland, een unieke gebeurtenis. Een dorps eiland waar niets is wat het op het eerste gezicht lijkt. Verhalen over gedichten voorlezen bij volle maan, het staatsieportret van de koningin en de begrafenis van Kip. Duikersparadijs en roversnest. Speeltuin voor CDA-politici, een hoofdrol voor Hans Hillen. Het broeierige koloniale decor voor de gruwelijke moord op de jonge apothekersassistente Marlies van der Kouwe. De verlammende zwijgcultuur. Maar ook het verhaal van een idyllisch eiland dat in een kolkende stroomversnelling is geraakt. De invasie van Haagse ambtenaren, onder leiding van Henk Kamp, die vertellen dat alles anders moet. Ja zeggen, nee doen. Geopolitiek in de achtertuin van de Verenigde Staten. Maar vooral ook

De tragiek van de goden In zijn omvangrijke oeuvre is Lucianus (ca. 120 - ca. 180) erop uit gevestigde meningen door te prikken en heilige huisjes omver te werpen. In De tragiek van de goden rekent hij af met de antropomorfe goden uit zijn tijd. Op geestige wijze behandelt hij serieuze onderwerpen als de goddelijke almacht en de vraag of de goden de toekomst kennen.