Tot het water stijgt - Maryse Condé - ebook

'Je debuut Zonder het licht te breken, dat tijdens de eerste lockdown uitkwam, is ondertussen aan zijn zesde herdruk toe. Ik vraag me af wanneer dat nog gebeurd is in ons land, een dichtbundel die zes keer wordt herdrukt. Dat is fantastisch.' Zo introduceerde Wim Helsen twee jaar geleden Amina Belôrf in 'Winteruur'. Helsen heeft gelijk: Amina Belôrf ontpopte zich de laatste jaren tot een van dé nieuwe stemmen in de Vlaamse poëzie. Met haar langverwachte tweede bundel Tot het water keert bevestigt ze nu alle goeds. Kwetsbare poëzie over de storm 'hierbinnen', de druk op je longen en de 'buiten dienst'-bordjes op trams en bussen. Maar ook over de dag die begint aan de voet van de boom op het plein, haar zingende mama en … licht. 'Er wordt van je gehouden / ook al kruip je bij daglicht / onder dons de duister in.' Amina Belôrf schrijft poëzie en columns. Haar poëzie verscheen in Poëziekrant, DW B magazine en Het Liegend Konijn. Ze debuteerde in 2020 met het bejubelde Zonder het licht te

In Tot waar het water ons weert wordt het verhaal verteld van een zekere 'Theo' die al op jonge leeftijd een passie heeft voor de natuurwetenschappen. Zodra hij daarin ook zelf werkzaam is, raakt hij zeer teleurgesteld. In plaats van bevlogenheid en elan ziet hij voornamelijk carrièrezucht en gesjoemel met uitslagen. Bovendien komt door een uitspraak van Wittgenstein en een schilderij van M.C. Escher, de status van de natuurwetenschappen zelf ernstig in gevaar. De gulzigheid waarmee hij eerst het hoogst haalbare wilde, slaat op dat moment om in een streven naar het eenvoudigst denkbare leven, door hem het punt ZERO genoemd. De eenvoudigst denkbare woning, evenals het eenvoudigst denkbare baantje, blijkt een haalbare kaart. Maar een zo eenvoudig mogelijke vrouw is een ander verhaal. Tot waar het water ons weert is een tegendraadse en deels ook hilarische literaire roman, een versmelting van fictie, natuurwetenschappen en filosofie waarin bovendien de grens tussen verteller en toehoorder