Stemmen uit zee - Dan Sleigh - ebook

Verrukkelijke mix van spanning en humor

Parijs, 1936. De Engelse Annabelle ontmoet twee jonge Baskische kunstenaars, Emile en Henri. Als zij gaan vechten in de Spaanse Burgeroorlog reist Annabelle met hen mee. Dan slaat het noodlot toe...

In haar indrukwekkende 4-meilezing uit 2021 schrijft Roxane van Iperen over onze collectieve herdenking en het gevaar om in een oppervlakkig verhaal te blijven steken. Als je echt stil wil staan bij oorlogsleed, zonder valse nostalgie, moet je het complete verhaal willen kennen. Van Iperen laat zien dat oorlog niet onbeschrijflijk of onvoorstelbaar is. Zo ook in haar reconstructie van de nachtelijke ontruiming van de joods-psychiatrische inrichting Het Apeldoornsche Bosch in 1943. Decennialang werd er over die gruwelijke gebeurtenis gezwegen. In hoeverre reconstructies, verhalen of herdenkingen iets van dat zwijgen opheffen, is niet te zeggen. Het gaat om het streven. Eerst naar weten en dan, wellicht, naar geloven dat alles wat de stemmen ons vertellen echt heeft plaatsgevonden, en dat het onvoorstelbaar noch onbeschrijflijk is.

Stemmen uit de stilte -- Vaderspreuken uit de Egyptische woestijn (systematische collectie) I Vanaf midden vierde eeuw moet het in de Egyptische woestijn een drukte van belang zijn geweest van kluizenaars en monniken. Zij zochten God in een ascetisch leven van verzaking aan de wereld en lichamelijke onthouding. Deze Egyptische monniken- en ascetenwereld had een grote uitstraling, zowel in Oost als in West. De wereld van de woestijnvaders - en een paar woestijnmoeders - kennen we, behalve uit het Leven van Antonius, vooral uit de Vaderspreuken, uit de jaren 330-460. Een bont geheel aan spreuken, gesprekken en korte verhaaltjes. Allemaal drukken zij, vaak met een 'clou', een bepaalde wijsheid uit. In de spreuken zien we tal van bijzonderheden uit het ascetisch woestijnleven in de praktijk van alledag. Zo kunnen we de geestelijke zoektocht van de vaders en broeders van nabij volgen. Bij die zoektocht ging het altijd weer om de juiste weg, de juiste maat, de juiste tijd en vooral de juiste

Corona drong begin 2020 de samenleving binnen en veranderde ieders leven. Contacten vielen weg, onzekerheid over werk en gezondheid groeide snel. Dat ervaarde ook journalist Frits Baarda (64) in de Hoge Nieuwstraat in Dordrecht, de straat waarin hij al veertig jaar woont. De komst van het virus had grote invloed op zijn eigen leven. Maar hoe verging het eigenlijk zijn buren? Op een dag besloot hij bij hen langs te gaan. Met een microfoontje aan zijn oude vishengel - gepaste afstand! - stelde hij vragen die hem bezighielden. Hoe brengen de straatbewoners hun dagen door, hebben ze nog werk, gaan ze naar school, hoe is hun stemming en wie of wat missen ze het meest? Maar ook: levert corona hen iets goeds op? Na afloop van het gesprek vroeg hij zijn buren te poseren voor een foto. De interviews verwerkte hij tot dertig zeer persoonlijke verhalen. Zelf schreef hij in openhartige bewoordingen het laatste verhaal. Zo gaf hij iedereen een stem. Met een inleiding over zijn stad in coronatijd