Sire, er zijn geen allochtonen meer - Youssef Kobo - ebook

Aan de hand van zijn levensverhaal verschaft Youssef Kobo de lezer een bevoorrechte inkijk in het gemiddelde Belgo-Marokkaanse huishouden.

'Er zijn geen torens' meer is een bundel met gedichten en brieffragmenten over wat er kromt en zeert, wanneer de ziekte Alzheimer als een ongenode gast intrekt bij twee mensen en even traag als onontkoombaar alles in hun leven overhoop gooit. De één 'heeft het', de ander is haar echtgenoot en mantelzorger, maar heeft het daarmee ook. De teksten gaan over onmacht, tranen, leegte, mist en (zelf)verlies, maar ook over liefde, warmte, humor en over licht dat door het donker kiert. Geschreven vanuit een soms verwonderd, ja zelfs dankbaar je bent er nog, maar soms ook helemaal niet, want 'nog' gaat helaas zwanger van 'niet meer'. Auteur Gert Lubberts heeft in het schrijven ervan zelf iets van troost ervaren. Misschien mag dat ook gelden voor hen die deze teksten lezen. De troost van de herkenning. Gert Lubberts (1951) volgde na z'n middelbare school de studierichting weg- en waterbouw aan de hts in Amsterdam en studeerde later in diezelfde stad theologie aan de Vrije Universiteit. In 1986

Zo zie je maar waar drie kleine vogeltjes: Mie, Pie en Kie je naar toe kunnen brengen. Kie nam zelfs z'n knuffels Kind en beertje Jochie mee. Wat hebben we allemaal beleefd? Zonder de vogels bijvoorbeeld, was ik nooit naar de dierenopvang gegaan. Als je geen hond of poes zoekt, kom je daar niet. We mochten zomaar mee met de Welsh pony's, de vogels op het frontriempje en ik in het karretje erachter. Op de grond gaan liggen bij Kabouter in het vliegenzwammendorp. Hoe leg je 'n voorbijganger uit wat je aan het doen bent terwijl je op de grond ligt met vogels, knuffels en 'n kabouter voor het dorp? Wij hebben Charlie bewonderd, die net getrimd was in de trimsalon. Charlie wist niet wat hij zag: wat doen Mie, Pie en Kie nou hier? En dan vlieg je in een keer de trein in, ja, de deuren stonden open. Hebben Kie, Mie en Pie toch maar mooi 'n Vogels Vrij abonnement aan deze reis overgehouden. Op de Waddendijk was het bèèèè super gezellig met de schapen. Daar wilden we heel de dag blijven, vogels

'Als ik er niet meer ben, zijn mijn gedichten er nog' bevat gedichten over drie thema's waar iedereen in zijn leven tegen aan kan lopen: mentale problemen, liefde en grote levensvragen. De gedichten zijn op een toegankelijk en directe manier geschreven en vaak uit het leven gegrepen. De bundel neemt je in drie delen - Depressie, Filosofie en Liefde - mee in een zoektocht naar herstel, rust, liefde en antwoorden op grote levensvragen. Daarnaast is de bundel een oproep om mentale problemen bespreekbaar te maken en te houden, met name in de doelgroep van volwassen mannen. Onder volwassen mannen heerst vaak nog wat terughoudendheid om je open op te stellen over mentale problemen. De bundel laat zien dat het hebben van mentale problemen niet iets is om je voor te schamen. Het hoort bij het leven. Net zoals de liefde en de grote vragen van het leven. --- Pim Zaïr van Diemen (1995) woont in Hilversum. In het dagelijks leven is hij ambtenaar van beroep en student Filosofie. Van kinds is af aan