Schaduwen in de mist - Carla Cassidy - ebook

Er was eens een berooide ridder en een mooie prinses die opgesloten zat… Arzhur wordt geminacht door zijn vroegere wapenbroeders, door een misdaad die een blijvende smet op zijn blazoen is. Hij zwalpt van de taverne naar het slagveld, op zoek naar een nieuw contract om zijn beurs te spekken. Op een nacht stellen drie geheimzinnige oude vrouwen hem een pact voor waar elke huurling van droomt: eer en fortuin vergaren door een koningsdochter te bevrijden die wordt gevangengehouden in de ruïnes van een verlaten kasteel. Ondanks de terughoudendheid van zijn schildknaap aanvaardt Arzhur de opdracht. Hij voert een meedogenloos gevecht tegen de monsters die de prinses bewaken. Maar Islen is niet de frêle jongedame in nood die hij verwachtte….

In deze bundeling essays worden verschillende expressionistische films besproken. Het visueel betoverende Das Cabinet des Dr. Caligari wordt benut als beginpunt. Het duistere M van Fritz Lang dient als sluitstuk van In de schaduwen van de toekomst. Tussen de regels door ziet de lezer Louise Brooks verleidelijk dansen. De Poolse actrice Pola Negri verschijnt plots als woeste bergkat. Bovendien biggelen de tranen van Hertha Thiele langs de woorden aldoor naar beneden zodra Mädchen in Uniform ter sprake komt. De strijd tussen Berlijn en Hollywood werd in de jaren twintig van de vorige eeuw beslecht in het voordeel van laatstgenoemde droomfabriek. Regisseurs als Ernst Lubitsch, Paul Leni en Friedrich Murnau werden weggekocht. Europese actrices zoals Greta Garbo en Marlene Dietrich groeiden in de Verenigde Staten pas uit tot sterren. Als echte godinnen uit Hollywood lieten ze vervolgens wereldwijd de kassa's rinkelen. Geruime tijd werden expressionistische films vooral begrepen in relatie

Dit kleine boekje maakte de Nederlandse historicus Johan Huizinga (1872-1945) tot een publieke figuur van Europees formaat. In de schaduwen van morgen verscheen in 1935, toen Hitler in Duitsland twee jaar aan de macht was, Stalin in Rusland het bewind voerde en Mussolini Italië bestuurde: drie totalitaire regimes die zich aandienden als alternatief voor de liberale westerse traditie. Huizinga beschreef in dit boekje in korte hoofdstukken hoezeer deze traditie op allerlei terrein bedreigd werd in haar voortbestaan. De oorzaken wees hij aan in het interne verval van de westerse beschaving, waarvan de genoemde regimes een symptoom vormden. Met In de schaduwen van morgen plaatste Huizinga zich in het gezelschap van andere bekende cultuurcritici uit het interbellum, zoals José Ortega y Gasset en Oswald Spengler. Huizinga was zeer kritisch over de kansen op herstel van de beschaving, maar weigerde zichzelf een pessimist te noemen. Daardoor heeft het boek een dubbel karakter. Enerzijds