Reisverhaal Larie Bombarie | Jan G.M. van der Burg

Nederlander gaat wonen in een dorp in de woestijn en begint een primitief restaurant. Als de naam van dat eethuis in de Lonely Planet verschijnt, gaat het de ondergang tegemoet. Beeldend beschreven met een groot respect voor de oorspronkelijke bewoners. 'De zaal loopt snel vol. Iedereen is er zo te zien, de acteurs, de crew, de pers. Ik breng de hoofdrolspeelster naar haar stoel op de eerste rij en kijk mijn aantekeningen nog snel even door. Als ik even later de film voor de tiende keer zie overvalt me een enorm gevoel van leegte. Ik begrijp het niet. Hier heb ik een jaar aan gewerkt.'   Als filmproducent Ton van der Lee zijn overvolle leven bekijkt, constateert hij een groot gevoel van leegte. De filmwereld, netwerken, vrienden en vriendinnen: het lijkt wel of hij alle sociale rituelen al een keer heeft meegemaakt. Hij besluit zijn productiebedrijf te verkopen en Nederland te verlaten. Zijn vrienden en collega's reageren geschokt: iedereen droomt ervan weg te gaan en alles achter te …

Wat doe je als je vijftig wordt? Avonturier en schrijfster Marica van der Meer besluit vanaf haar buitenshuis gevierde verjaardagsfeest de verkeerde kant om naar huis te fietsen. De wereld is rond en als je maar lang genoeg de verkeerde kant op fietst, kom je ook weer thuis. Vanuit een wereld van overvloed gaat ze volledig terug naar de basis, door alles wat ze nodig heeft in vijf tassen aan haar fiets te hangen. In de haven van Antwerpen neemt ze een cargoschip naar Zuid-Amerika. Met zeventien dagen vertraging belandt het schip uiteindelijk in Montevideo in Uruguay. Op de fietst gaat ze richting de Boliviaanse hoogvlakte in het Andesgebergte, waar Chepe op haar pad komt, een fietser uit El Salvador. Ze fietsen een aantal weken samen op en dit zorgt voor hilarische cultuurverschillen. Volgens Chepe reizen sommige fietsers met een creditcard en andere met dromen. In Guyana zit het regenseizoen haar in de weg en de enige hoofdweg door het land is een ware blubberbende. Ze loopt tot haar…

Jan Boersema doet in Beelden van Paaseiland alles uit de doeken over het meest afgelegen bewoonde plekje op aarde: Paaseiland. Hoe Polynesische kolonisten het tien eeuwen geleden hebben kunnen bereiken is nog steeds een raadsel. Op dit kleine eiland – het is weinig groter dan Texel – hebben de bewoners een spectaculaire beeldencultuur tot stand gebracht. Maar tegen welke prijs? Toen onze landgenoot Jacob Roggeveen het eiland op eerste paasdag 1722 als eerste Europeaan zag, bleek het eiland geheel ontbost. Ook de cultuur leek op haar retour. Was er een verband? Jared Diamond en vele andere wetenschappers vonden van wel. Paaseiland groeide uit tot de icoon van de milieugeschiedenis. Hét voorbeeld van een maatschappelijke collaps door verkeerd gebruik van natuurlijke hulpbronnen, en een grimmige waarschuwing voor de hele aarde. In dit boek wordt deze gangbare opvatting tegen het licht gehouden en na grondige analyse van het meest recente feitenmateriaal verworpen.