Paus Leo XIII en Abraham Kuyper - - ebook

1891 was het jaar van de pauselijke encycliek Rerum novarum en van de rede van Abraham Kuyper op het Christelijk Sociaal Congres. Twee cruciale teksten voor de christendemocratie. In mei 1891 kwam de encycliek Rerum novarum uit, waarin paus Leo XIII de uitwassen van de industriële samenleving aan de orde stelde en pleitte voor grotere sociale rechtvaardigheid. In november van dat jaar organiseerde de antirevolutionair Abraham Kuyper een Christelijk Sociaal Congres, waar hij betoogde dat de oplossing van de 'sociale quaestie' in het christendom lag. Beide gebeurtenissen luidden in Nederland de christelijk-sociale beweging in, die voor de christendemocratie van grote betekenis zou zijn. In het kader van het 125-jarig jubileum verschijnen beide nog zeer actuele teksten opnieuw. Rien Fraanje is directeur van het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA.

Abraham Kuyper (1837-1920) was zonder twijfel een van de merkwaardigste figuren van de Nederlandse geschiedenis. Kuyper richtte zijn eigen dagblad, partij, universiteit en kerk op.

Abraham Kuyper (1837-1920) was een man met een opdracht. Als predikant, journalist, politicus en theoloog ijverde deze herboren christen voor de herkerstening van Nederland. Kuyper was oprichter van de Antirevolutionaire Partij, stichter van de Vrije Universiteit, grondlegger van de Gereformeerde Kerken in Nederland en hoofdredacteur van De Standaard, zijn eigen krant. Hiermee vormde hij zijn 'kleine luyden' om tot 'mannenbroeders', tot orthodox-protestantse strijders voor het ware geloof in een vaderland dat bedreigd werd door revolutie: door liberalisme, evolutieleer, scepsis en Multatuli. Dit boek is de eerste omvattende biografie van Abraham Kuyper sinds 1938. Het accent ligt op Kuypers politieke werkzaamheden en intellectuele scheppingen. Jeroen Koch beschrijft en analyseert hoe 'Abraham de Geweldige', zoals de tekenaar Albert Hahn hem noemde, geprobeerd heeft het 'geloof der vaderen' voor de toekomst veilig te stellen. Maar over Kuypers werkwijze en over het resultaat van zijn

Rond 1900 was Abraham Kuyper de bekendste Nederlander. Naast koningin Wilhelmina was hij de enige die de voorpagina van The New York Times haalde. Een wonderkind met 'tien hoofden en honderd armen', in 1906 gekozen als populairste man naast de flinkste vrouw, de jonge koningin. Dit portret beschrijft zeven van zijn kleurrijke levens. Voorop de avonturier: alpinist, wereldreiziger. Dan zijn beter bekende rollen: gevierd spreker, wetenschapper, activist, journalist en staatsman. Elk hoofdstuk is gebaseerd op nieuwe bronnen, telkens met biografische verrassingen. Samen bieden ze een caleidoscopisch beeld van een man wiens veelzijdigheid alleen werd overtroffen door zijn onwaarschijnlijke productiviteit. Hij had meer bewonderaars dan tegenstanders, maar zijn gezworen vijanden vormden bijna de complete Nederlandse elite. Tegelijk was hij de enige die internationaal werd gelauwerd als staatsman en dineerde met koningen en keizers. Eén ding was hij zeker: de grootste splijtzwam die de

Abraham Kuyper (1837-1920) was een wonderkind 'met tien hoofden en honderd armen'. Hij schreef meer dan tweehonderd boeken, was een fanatieke bergbeklimmer en reisde de halve wereld rond. Rond 1900 was hij een dominante figuur in politiek en samenleving. We kennen hem als oprichter en Kamerlid van de ARP, en ook als stichter van een Amsterdamse universiteit en van de Gereformeerde Kerken. Uiteindelijk werd hij premier van alle Nederlanders. Als een staatsman werd hij ontvangen door koningen en keizers. Maar één ding was hij nagenoeg zijn leven lang: meer dan een halve eeuw werkte hij als journalist. Dagelijks schreef hij voor zijn dagblad en zijn weekblad in totaal meer dan 10.000 artikelen en 17.000 'driestarren'. Geducht en gevreesd bij vriend en vijand, bewonderd door de aanhang die hijzelf met zijn journalistiek had geschapen. Dit materiaal, dat sinds zijn dood vrijwel is vergeten en nooit eerder werd onthuld, vormt het hart van deze biografie. Kuyper speelde een hoofdrol in de