Overleven na de holocaust - Rosine De Dijn - ebook

Ruth Gruener is pas vijf jaar oud als Duitsland Polen binnenvalt. Als Joods gezin zijn zij en haar ouders constant in gevaar en ze moeten dan ook jarenlang onderduiken. Ruth en haar ouders weten de oorlog te overleven en zijn dolgelukkig om weer vrij te zijn, maar worstelen met het herpakken van hun levens. Nu ze in Polen niets meer te zoe¬ken hebben, vertrekken ze naar Amerika, voor een nieuwe start. Daar blijft Ruth vechten tegen de nachtmerries en flashbacks van haar le¬ven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Overleven na de Holocaust is niet alleen het aangrijpende verhaal van een Joods meisje in de Tweede Wereldoorlog, maar laat ook zien met wat voor moeilijkheden iemand te maken krijgt in de lange nasleep van een groot trauma. Ruth Gruener is de vrouw van Jack Gruener, de hoofdpersoon uit het boek De jongen die tien concentratiekampen overleefde.

Wil je meer weten over dit boek? Neem dan snel een kijkje op www.boekenwereld.com. Gratis verzending boven €19,95 en vandaag besteld, is volgende werkdag in huis.

Na het bloedbad dat Hamas in Israël aanrichtte op 7 oktober 2023 leek de wereld van Delphine Horvilleur, zoals die van vele anderen, te zijn ingestort. In verdoofde toestand schreef zij deze verhandeling die haar bij wijze van zelfanalyse terugbrengt naar de fundamenten van het bestaan. De tekst bestaat uit tien gesprekken - sommige waarachtig, sommige denkbeeldig: over haar pijn, haar grootouders, de Joodse paranoia, antiracisten, haar kinderen, Israël en de Messias. Dit boek is een schijnsel in de nacht voor al diegenen die weigeren zich te laten ontmenselijken door haat. In deze Nederlandse uitgave is ook de preek opgenomen waarin Horvillleur, kort voor 7 oktober 2023, vanuit de traditionele Joodse wijsheid kritiek uitoefende op het beleid van de Israëlische overheid jegens de Palestijnen.

Nu ervaar ik die lange tijd op de gesloten afdeling als de slechtste tijd van mijn gehele opname. De verpleging vond ik wel oké. Maar mijn psycholoog kwam in mijn beleving ernstig tekort, met name omdat ik geen goed werkend antidepressivum had en geen gesprekken met een psychiater. Op een dag werd ik dan toch een keer opgeroepen door de afdelingspsychiater van de gesloten afdeling. Maar helaas ..., ook hij experimenteerde niet met andere pillen. Hij zei alleen "dat ik de kans moest krijgen op een beter leven". Maar hoe? Er werd weer geen plan gemaakt en ik moest weer verder. Het is zo jammer dat in de GGZ de focus ligt op met name klinisch herstel. Maar functioneel herstel, persoonlijk herstel en maatschappelijk herstel? Daar is in de GGZ geen tot weinig aandacht voor. Dat zie ik als een groot gebrek in de zorg! In deze woonvorm is dan ook mijn verdere herstel pas begonnen: ik functioneer nu goed, ik heb zingeving in mijn leven en ik woon in feite in de maatschappij, waar ik voor