Overal en altijd weer - Michel Laub - ebook

Eline is een jonge vrouw met een passie voor bloemen en planten. Haar beide ouders zijn allang overleden. Klaas geeft haar de kans om als eenvoudig hulpje in zijn bedrijf te beginnen. Maar Eline heeft het niet gemakkelijk. Ze gaat al jarenlang gebukt onder een groot trauma; als jong meisje was ze slachtoffer van een verkrachting. Als ze haar vriend Arman leert kennen, besluit ze professionele hulp te zoeken. De bezoeken zijn confronterend en voor Eline begint een lange weg, waarin haar verleden zich steeds meer ontrafelt. Inmiddels krijgt ze in het bedrijf de kans om haar talenten te laten zien. Klaas en zijn vrouw Michelle omarmen het meisje en zo krijgt Eline toch nog een vader en moeder. We maken kennis met een kwetsbare, maar tegelijkertijd ongelooflijk krachtige, jonge vrouw.

'Ze lieten mij in de gaten houden, vonden me vijandig-negatief, en toch lieten ze me naar het Westen reizen: een ongelooflijk privilege. Een privilege dat verdacht maakte, zowel tegenover mijn medeburgers, die niet mochten reizen, alsook tegenover de mensen buiten de ddr-grens. Hoe moest ik hun duidelijk maken dat ik bang was voor het politieke systeem in de ddr, maar toch terugkeerde achter de mijnenstrook.' Tegen het decor van de meest turbulente jaren van de Duitse geschiedenis vertelt Helga Schubert over strijd en verzet, over haar schrijverschap in de ddr-jaren en over de moeizame relatie met haar moeder. Als kind leefde ze tussen twee huizen, als volwassene stond ze tien jaar lang onder toezicht van de Stasi. Kernachtig en krachtig vertelt ze over grootse gebeurtenissen die gewone mensen diep raakten. Altijd weer opstaan is een verhaal van verzoening: met haar moeder en met zichzelf, maar bovenal een pleidooi voor het leven. 'Helga Schubert is de meesteres van de observatie en

Begin 2010 werd de redactie van het blad 'Olijfschrift', een uitgave van Stichting Olijf, geattendeerd op het bestaan van het weblog van Aaltje van Eunen. Aaltje had borstkanker gehad en bleek nu eierstokkanker te hebben. Om haar dierbaren te informeren was ze een blog gestart; zoveel makkelijker dan bellen en mailen! Ieder van hen werd gegrepen door de toon van het blog. Het is geen klaagzang en geen verslag van een ziekte. Het blog is veel meer een persoonlijk 'Dagboek van het Leven van Aaltje'. Want leven doet ze. Ze geniet van haar man Herman, hun kinderen en kleinkinderen, hun huis, haar beste vriendinnen, vakanties, feestjes, kortom: van het leven. In haar blog doet ze verslag van dat leven en tussendoor schrijft ze ook over haar ziekte en alles wat daarbij komt kijken: de ziekenhuisopnames, de relaties met artsen, verpleegkundigen en andere hulpverleners; allemaal heel herkenbaar. Aaltje hoort in juni 2010 dat de eierstokkanker niet te genezen is. Er zijn weer uitzaaiingen

* Wat moet je doen als je jezelf dag in, dag uit naar je werk sleept: relativeren of solliciteren? * Wat als je die zeurende gedachte 'is dit het nou?' niet meer uit je hoofd krijgt? * Wat als je dit werk niet meer wilt doen, maar niet weet wat je dan wél wilt? Deze en andere prangende vragen over werk en loopbaan bespreekt wandelend loopbaancoach Jamie Nederpel in Het is altijd het goede weer. In dit boek vol inspiratie, hoop en inzichten laat Jamie je op lichtvoetige en spitsvondige wijze jouw eigen antwoorden vinden. Zodat jij zélf op weg kunt naar werk dat past bij wie je van nature bent. En je werk geen 'moetje' meer is, maar zin en plezier geeft aan je leven. De teksten in het boek zijn een selectie uit de inspiratie-artikelen die Jamie de afgelopen vier jaar schreef. Alleen al op haar eigen website zijn deze meer dan 15.000 keer gelezen: 'Bedankt voor je heldere metaforen. Je teksten inspireren me om gaande te blijven in mijn zoektocht!' Maartje van Beurden, Stichting Prisma 'Je

Charlotte en Yannic verwachten hun eerste kind. Ze hebben nog een maand te gaan en thuis is alles voorbereid. Maar opeens slaat het noodlot toe: hun zoontje wordt dood geboren. Net googelden ze nog op babykleding, nu moeten ze in het ziekenhuis afscheid nemen van Gustav. In de emotionele en verwarrende dagen erna helpt het verplegend personeel hen daarbij. Ze krijgen de kans om Gustav vast te houden, aan te raken, met hem te praten en foto's te maken. En terwijl ze de begrafenis moeten regelen, een kist kiezen en een graf kopen, begint Yannic op te schrijven wat er om hem heen gebeurt. Ik zie je overal, voor altijd is met zijn heldere, ritmische stijl en een haast pijnlijke directheid een boek dat de herinnering op een aangrijpende manier levend houdt.