Oud worden is niet voor watjes - Xaviera Hollander - ebook

Deze verzameling van verschillende verhalen is gewijd aan de meest recente jaren in het leven van Xaviera Hollander. 50 jaar na de publicatie van The Happy Hooker kijkt Xaviera terug op bijzondere momenten in haar tumultueuze bestaan. Haar ouders, de mensen die ze heeft gekend, liefgehad of gehaat, een dramatische miskraam, het verlies van haar grote liefde Roberto in Mexico, lesbische relaties, travestieten, worstelaars, domina's en andere markante personages passeren de revue. Dit boek gaat ook over haar eigen enigszins aftakelende lichaam, gezondheid, overgewicht, diëten en ouder worden. Adviezen over liefde en seksualiteit ontbreken niet. Opvallend zijn de ervaringen met haar B&B-gasten: verhalen over geheime liefdes onder haar dak, vrolijke en verdrietige gebeurtenissen. Er is ook een avontuurlijk uitstapje naar de rosse buurt in Amsterdam. En niet te vergeten de interessante verhalen over haar internationale theaterproducties, haar geliefde huisdieren en haar liefde voor de

In veel organisaties sluimert een stille crisis. Een schrikbarend laag percentage medewerkers voelt zich écht betrokken bij het werk. Stress en burn-outklachten zijn aan de orde van de dag en een aanzienlijk aantal professionals is emotioneel afgehaakt.   De dominante leiderschapsstijlen van vandaag de dag hebben ons gebracht waar we nu zijn, maar het is tijd voor een fundamentele verandering: het is tijd voor empathie. Dit boek roept op tot een revolutionaire verschuiving in denken over leiderschap. Empathie als leiderschapskwaliteit is geen teken van zwakte, maar een blijk van moed, integriteit en daadkracht.   Leer hoe empathische leiders bruggen bouwen in plaats van ze te slopen. Zij vormen de ruggengraat van een organisatie en zijn essentieel voor het creëren van een cultuur waar menselijkheid, verbinding en doelgerichtheid vooropstaan.   Dit boek is een must-read voor de leider die écht het verschil wil maken. Omarm de kracht van empathie en bouw aan een effectieve en

Anekdotes van een zandhaas op zoek naar Atlantis. Niet ieder mens is tevreden met 'gewoon', maar tegenwoordig wordt zelfs ongewoon steeds gewoner. Wat maakt het dat mensen voor extremen kiezen en zich bewust aan ontbering blootstellen? Wat is bijvoorbeeld de lol van het, in bittere koude, uitrijden van de Elfstedentocht of het zwemmend oversteken van Het Kanaal. Wat brengt iemand er toe om alsmaar nieuwe uitdagingen aan te willen gaan. Niet alleen tevreden zijn met lekker joggen maar jezelf pijnigen om de marathon van New York te lopen, de Mount Everest te beklimmen of met de fiets naar Zuid Afrika te rijden. Aangemoedigd door polulaire TV-programma's als “Expeditie Poolcirkel” volgen steeds meer mensen die drang om de voor hem of haar ultieme uitdaging aan te gaan. Niets is te gek. Voor het lange-afstand-zeilen, is een zelfde masochistisch trekje nodig: de behoefte om af te zien. Zelden ontstaat zo'n behoefte uit het niets. Mensen groeien daar in de loop der jaren naar toe. Ze hebben

Het allereerste boek dat ik las over Gods genade maakte me zó boos, dat ik het over de camping wilde smijten! Genade was voor mij iets zoetsappigs. Iets waarmee, ook ik als spreker, 'grote zondaars' in Gods koninkrijk verwelkomde. Maar genade verlenen aan mezelf? Daar had ik de grootste moeite mee. Zou ik dat doen, dan zou ik erkennen dat ik een heleboel had geprobeerd te verdienen. Was dat dan allemaal voor niets geweest? Wat een verlies! Nee, genade was toch vooral voor watjes? Voor mensen die niet radicaal konden zijn? Of die constant worstelden met zonde? Daar kon ik me totaal niet in herkennen...