Oordelen - Ziyad Marar - ebook

Wij mensen oordelen voortdurend over elkaar. De sociale media zetten dit oordeelgedrag extra aan, en cultuurverschillen leveren nieuwe misverstanden op. Toch heeft oordelen volgens Ziyad Marar ook gunstige kanten: het bewijst bijvoorbeeld onze verbondenheid. En sommige negatieve gevolgen van oordelen kun je vermijden; daarvoor geeft hij bruikbare adviezen. Dankzij voorbeelden uit de media, de wetenschap en uit Marars eigen leven gaan we inzien wat er werkelijk gebeurt als we oordelen. Oordelen: diep menselijk en onvermijdelijk.

In Oordelen, het derde deel van haar trilogie 'Het leven van de geest', houdt Hannah Arendt een pleidooi voor het oordelen, het sluitstuk van haar jarenlange reflectie over zowel het actieve als het contemplatieve leven. Arendt beschouwt oordelen als een belangrijke activiteit waarin mensen met elkaar hun bekommernis om de gemeenschappelijke wereld delen. Geen oordeel vellen is volgens haar een schandaal, onverantwoordelijk en brengt de wereld in gevaar. In deze stukken engageert Arendt zich, net als in Denken en Willen, met figuren uit de hele filosofiegeschiedenis, op zoek naar een weg naar onszelf, de mogelijkheid onze plaats in de wereld te heroveren zonder te loochenen dat in die wereld onaanvaardbare gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Het oordeel biedt die kans, omdat die altijd een minimale intersubjectieve eensgezindheid stichten, zoals vertalers Dirk de Schutter en Remi Peeters schrijven in hun ineliding. Oordelen had het slotstuk moeten worden van haar onderzoek naar de

Frans van Peperstraten laat overtuigend zien wat we vandaag de dag kunnen leren van Kants beroemde Kritieken. De mens wordt voor problemen gesteld die te groot zijn om in een levensspanne op te lossen. Toch moeten we ons tot die veel te grote problemen verhouden. Ondanks al onze beperkingen moeten we oordelen over onze veel te complexe situatie. Immanuel Kant legt in zijn Kritiek van het oordeelsvermogen uit hoe we dit kunnen doen. Het boek verscheen in 1790 en heeft sindsdien niets aan kracht ingeboet. Kant beschrijft hoe we kunnen oordelen over bijzondere gevallen, zonder deze te beschouwen als reeds bepaald door het algemene. Het individuele oordeel kan in principe met ieder ander individu worden gedeeld en zo kunnen we alsnog een algemeenheid creëren. Kant laat zien hoe we ons vermogen tot oordelen gebruiken wanneer we over de schoonheid van de natuur of van het kunstwerk oordelen en als we over de levende natuur reflecteren. Maar Kants model van het oordelen zonder regels is in de