Olifanten huilen niet - Gesa Neitzel - ebook

Je mag voelen wat je voelt Als Mats Mangoest wakker wordt zit er een groot, grijs 'ding' voor de ingang van zijn hol. Het is Olivier, de oude olifant. Hij heeft verdriet, maar houdt zijn tranen in, want olifanten horen niet te huilen. Onzin, vindt Mats. Op de savanne zijn genoeg dieren die zich niet gedragen zoals het 'hoort': de leeuw is bang, het jachtluipaard bekommert zich om een jong aapje en het nijlpaard loopt op klaarlichte dag te grazen. Olifanten mogen dus tóch best huilen, leert Olivier. En dat doet hij dan ook… van geluk!

Mama en Anna gaan samen naar de winkel. Maar Anna gedraagt zich niet flink. Ze huilt omdat ze haar schoenen niet wil aandoen, omdat ze niet in het autostoeltje wil zitten en omdat ze geen koekjes in haar karretje mag leggen. Mama vindt het niet fijn dat Anna zo vaak huilt en leert haar om te vragen wat ze wil.

Een roman over verdriet en de pogingen daaraan te ontsnappen

In de zomer van 1937 meldt Julian Bell, 21 jaar oud, zich aan bij de Internationale Brigades, om te gaan meevechten in de Spaanse Burgeroorlog. Julian is communist. Zijn jongere broer Quentin wil schrijver worden en heeft de beste leermeesteres die hij zich kan voorstellen: zijn tante, de schrijfster Virginia Woolf. In Soldaten huilen niet vertelt Quentin over de twaalf jaren die aan Julians vertrek vooraf gaan. Hij vertelt over Charleston, het fantastische huis op het Engelse platteland waar ze in 1925 zijn gaan wonen, en over de kleurrijke bewoners en bezoekers van dat huis. Het is een rijke, inspirerende wereld van schrijvers en schilders waar de kinderen in opgroeien - allemaal mensen die hun geheel eigen weg gaan, zonder zich iets aan te trekken van hoe het zogenaamd hoort of wat de buitenwereld vindt. Maar dan ineens is er de leugen die aan het licht komt, die ene onwaarheid van lang geleden - een leugen die enorme gevolgen zal hebben… Soldaten huilen niet is een op feiten en

llja en Lia zijn dikke vrienden. Ze houden van lammetjes en schapen en spelen veel bij de schaapskooi van de opa van Ilja. Samen met opa Harp en herder Rinus zorgen Ilja en Lia voor de schapen en lammetjes. Ze doen ook allerlei karweitjes. Soms, als straf, moeten ze opa Harp helpen om de schaapskooi uit te mesten. Ilja en Lia leren dat dieren verdriet kunnen hebben…, pijn lijden… en dood gaan... Daan, een klasgenootje van Ilja en Lia, houdt niet van dieren. Hij wil dat niemand hem aardig vindt. Hij spijbelt van school, doet gemeen en plaagt vooral Lia. Ilja scheldt hij uit voor 'stinkend schaap'. De climax van het verhaal: Lia fietst diep in gedachten naar huis. Haar fietshelm heeft ze niet op. De auto van rechts ziet ze niet... In het ziekenhuis, vlak voor haar overlijden, vertelt zij Ilja ….! Een paar dagen later vertelt opa Harp over een 'bijzondere jas'. Het is een leuk, leerzaam boekje, maar ook ontroerend. Huilen mag…!