Nu de wereld niet meer kijkt - Eduard Cousin - ebook

In 'Nu de wereld niet meer kijkt' vertelt journalist Eduard Cousin over het roerige afgelopen decennium van Egypte. Begin 2011 waren de ogen van de wereld op dit land gericht, toen ook daar de massale protesten van de Arabische Lente losbraken. Twee jaar later verhuisde de Nederlandse journalist Eduard Cousin naar Caïro en trof ook toen een vol Tahrirplein aan, met demonstranten tegen de Moslimbroederschap van president Morsi. Cousin ging aan de slag voor lokale media, ontmoette zijn Egyptische vrouw en maakte de protesten van dichtbij mee. Inmiddels kijkt de wereld niet meer toe, maar de gevolgen van de Arabische Lente zijn in het dagelijks leven onverminderd voelbaar. Hoe kijken gewone Egyptenaren naar het recente verleden en de toekomst? Wat zijn de dromen en zorgen van de eigenaar van Cousins stamcafé; de boer in de Nijldelta die besluit op zijn landbouwgrond een huis voor zijn zoon te bouwen; de journalist die zich schikt in het schrijven van staatspropaganda; en de moslimbroeder

De gerenommeerde Britse klimaatwetenschapper Daniel Tredgold verdwijnt spoorloos, vlak voordat hij een belangrijk rapport zou presenteren. Terwijl zijn vermogende vriend Kalman Teller opnieuw een beroep doet op de Amsterdamse privédetective Jager Havix, geeft aan de andere kant van de oceaan een Texaanse oliebaron eveneens opdracht om Tredgold te vinden. Als Havix Tredgold op het spoor is gekomen, wordt de vrouw die hem naar de klimaatwetenschapper zou kunnen leiden op brute wijze vermoord. Vanaf dat moment moet Havix er alles aan doen om de mensen voor te zijn die Tredgold voor altijd het zwijgen willen opleggen.

Wat gebeurde er in de jaren 1940-1945 in de stichtingen Rosenburg en Bloemendaal? De twee grote psychiatrische stichtingen lagen op nog geen vijf kilometer afstand van elkaar in Den Haag. Deze voorlopers van de huidige Parnassiagroep waren wezenlijk verschillend van elkaar qua cultuur en levenssfeer. Maar de Duitsers maakten geen onderscheid. Beide stichtingen moesten hun patiënten naar elders evacueren. Joden werden weggevoerd met een zekere dood voor ogen. Tegelijk probeerden besturen, artsen en verpleegkundigen hun patiënten zo goed mogelijk te verzorgen - een prestatie van formaat. Beslissingen nemen met de hete adem van de bezetter in je nek is vaak kiezen tussen twee kwaden. Dit boek schetst het verhaal van de betrokkenen - zowel personeel als patiënten - van beide stichtingen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een verhaal dat niet eerder is verteld.

Arthur Schopenhauer was en is de voorkeurfilosoof van een groot aantal eminente schrijvers en denkers. Tolstoj noemde hem 'de geniaalste van alle mensen', en van Nietzsche is bekend dat hij soms dagen achtereen als in een roes in Schopenhauers werken las. Tsjechov, Hardy, Rilke, Thomas Mann, Proust, Kafka, Freud, Habermas en vele anderen lieten zich bewonderend over zijn heldere, ironische, souvereine proza uit. Geen wonder, want Schopenhauer was zeker een van de meest virtuoze stilisten onder de filosofen. Schopenhauer is natuurlijk allereerst de auteur van het onvolprezen Die Welt als Wille und Vorstellung. Maar er school in hem eveneens een groot briefschrijver, die op een laconieke, scherpe en toch ook weer verdraagzame manier naar buiten kon treden. In de brieven die in De wereld deugt niet zijn samengebracht schrijft hij over de landschappen en steden die hij bereisde, over de boeken en kranten die hij las, over de roddels en geruchten die hij vernam. * Bij hem omringt ons altijd