Mens dier ding - Alfred Schaffer - ebook

Van de circa één miljoen diersoorten op aarde heeft de mens er een stuk of tien uitverkoren. Op geestige en heldere wijze legt Midas Dekkers de ogenschijnlijk vreemde, maar innige relatie tussen mens en dier bloot.

Ida Gerhardt (1905-1997) was de grande dame van de Nederlandse poëzie. Maar ze is ook de schrijver van levendige teksten, die ze heeft uitgesproken bij prijsuitreikingen en presentaties van haar dichtbundels. Tijdens archiefonderzoek voor haar Gerhardt-biografie ontdekte Mieke Koenen fascinerende lezingen die de dichteres heeft gehouden, onder meer op scholen en voor een Zutphense kunstkring. In Plant, mens, dier is een twintigtal teksten voor het eerst samengebracht. Uniek is de rede die Gerhardt uitsprak tijdens een landelijke bijeenkomst van natuurorganisaties in Den Haag (1950). Daaruit blijkt dat zij driekwart eeuw geleden al in het openbaar optrad als voorvechtster van natuurbehoud. Ze verkondigde dat vernieling van natuur en landschap nauw samenhangt met morele en artistieke verloedering. Net als in haar gedichten luidde ze de alarmbel voor haar 'Holland'. Daarnaast tonen deze teksten haar kijk op andere kunstvormen, zoals schilderijen, muziek, dans en beeldhouwwerk. 'Te midden

Mensen houden van dieren! We kijken aapjes in de dierentuin en rijden paard, wandelen met de hond en knuffelen met onze katten. We eten eieren, drinken melk, dragen leren schoenen en binden trekdieren voor onze karren en ploegen, we laten ons de weg wijzen door geleidehonden en naar drugs en explosieven leiden door andere honden. De talenten en bijzondere eigenschappen van dieren inspireren ons bij onze uitvindingen... Van de prehistorie tot nu zijn mens en dier onlosmakelijk met elkaar verbonden. Eigenlijk kunnen we niet zonder dieren. Maar... is dat andersom ook zo? In dit rijke boek belicht Stern Nijland in woord en beeld de vele manieren waarop de levens van mens en dier onafscheidelijk verbonden zijn.

Het eerste alomvattende werk in het Nederlandse taalgebied over de veranderende kijk op mens-dierrelaties. Onze kennis van dieren beperkte zich eeuwenlang tot de biologie: we beschreven het leven van diersoorten. Het dierlijke gedrag zagen we als het resultaat van instincten. Intelligentie bij dieren was inferieur, en zonder al te veel bewijs gingen we ervan uit dat ze geen emoties kennen. Onze relaties met dieren zijn eeuwenlang volstrekt hiërarchisch geweest: wij bepaalden wat we met ze deden. Dat was geen enkel probleem want ze zeiden niets terug, ze verzetten zich nauwelijks. De wereld is veranderd. Dieren blijken ook taal en cultuur, ideeën en gevoelens te hebben. Velen van ons rekenen hond en kat tot de familie. En waarom zou dat niet ook voor koeien en kippen, olifanten en dolfijnen gelden? Wat zijn de filosofische en juridische implicaties van een dergelijke vraag? Kortom: wat als alle dieren, ook de niet-menselijke, een individu zijn, die naast een bio-logie ook een bio-grafie

'Markus Gabriel is de jonge god van de Duitse filosofie. Neurologen, biologen en postmodernisten krijgen er ongenadig van langs in zijn boeken. Die zijn speels en zitten vol met alledaagse voorbeelden, grappige overdrijvingen en verwijzingen naar populaire cultuur.' - de Volkskrant   De mensheid staat op de rand van de afgrond. Om onze dreigende zelfvernietiging te voorkomen, moeten we ons beeld van de wereld en van onszelf radicaal herzien. Daarom pleit Markus Gabriel voor een Nieuwe Verlichting, waarin de mens als dier centraal staat. Op originele wijze verbindt hij de filosofische traditie met de nieuwste wetenschappelijke inzichten. Door zelfonderzoek van ons dier-zijn kunnen we leren de natuur in en buiten ons te herkennen als iets radicaal vreemds dat we niet kunnen en mogen beheersen. In De mens als dier neemt Markus Gabriel de lezer mee op zoek naar onze menselijkheid, onze dierlijkheid en de grenzen van wat we kunnen weten.   Markus Gabriel (1980) verwierf zijn status van

Een familie van fanatieke nazi's hield van haar als van een eigen dochter. Zelf werd ze verliefd op een Duitse ingenieur met een speldje van Hitlers partij in het knoopsgat van zijn revers. Anni Gmitruk, Volksduitse uit oostelijk Polen, vertelde niemand wie ze werkelijk was: Mala Rivka Kizel, een joods meisje uit een groot orthodox gezin in Warschau. Terwijl haar familie werd omgebracht, wist Mala door een mix van veerkracht, taalgevoel, geluk en charme te ontkomen aan Duitse soldaten, een Oekraïense verrader en de hooivork van een antisemitische boer. Via Israël belandde ze uiteindelijk in Amstelveen, waar ze nog altijd woont. Liever dier dan mens is de zoektocht naar het onwaarschijnlijke overlevingsverhaal van een uitzonderlijke vrouw. Met haar herinneringen ging Pieter van Os op een reis in de tijd door Europa en drong diep door in de altijd weer terugkerende obsessie met identiteit, nationaliteit en volksaard. Pieter van Os schrijft voor NRC Handelsblad en De Groene Amsterdammer.