Mannen leggen me altijd alles uit - Rebecca Solnit - ebook

In Mannen leggen me altijd alles uit maakt Rebecca Solnit duidelijk hoe onze samenleving nog altijd is doortrokken van ongelijkheid tussen de seksen. In het titelessay introduceert ze het verschijnsel dat inmiddels bekendstaat als 'mansplaining'. Waarom gaan mannen ervan uit dat ze alles weten? En, minstens zo erg, waarom laten vrouwen zich gewillig de mond snoeren? Marja Pruis laat in het voorwoord haar licht schijnen op het fenomeen Solnit. 'Verhelderend, geruststellend en nog grappig ook. Mijn boek van het jaar.' LENA DUNHAM 'Solnit is idealistisch op de enige geloofwaardige manier: woedend op de werkelijkheid zonder blind te zijn voor de complexiteit.' DE GROENE AMSTERDAMMER 'Scherpzinnige, eigentijdse reflecties over de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen.' THE NEW YORK TIMES

In Mannen leggen me altijd alles uit maakt Rebecca Solnit duidelijk hoe onze samenleving nog altijd doortrokken is van ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. In het spraakmakende titelessay introduceert ze het verschijnsel dat inmiddels bekendstaat als 'mansplaining'. Waarom gaan mannen ervan uit dat ze alles weten? En, minstens zo erg, waarom laten vrouwen zich zo vaak de mond snoeren? Marja Pruis laat in het voorwoord haar licht schijnen op het wereldwijd vermaarde fenomeen Solnit: 'Solnits activistische journalistiek spruit voort uit verontwaardiging over de toenemende ongelijkheid tussen zwart en wit, man en vrouw, arm en rijk, en uit ongerustheid over hoe de regering van haar land omspringt met het milieu en het klimaat. Daarnaast is ze van huis uit historicus en kunstcriticus. De combinatie van maatschappelijk engagement en academische discipline, tezamen met haar 'zachte' en 'harde' belangstelling voor kunst en techniek, maakt haar tot een zeldzame donna universale en een

Een oude doorgewinterde plattelandsdokter behoeft men niets meer wijs te maken. Voor een dokter in zo'n gemeenschap blijft niets verborgen,hetgeen wil zeggen dat er slechts heel weinig menselijks is waarvan hij geen weet heeft. Wanneer zo iemand dan nog een gezonde, nuchtere en humoristische kijk op zijn medemannen heeft en daarbij over een vaardige pen beschikt, dan is de goede raad die hij kwistig uitdeelt beslist de moeite waard, een goede raad die zich niet zozeer concentreert op lichamelijke kwaaltjes dan wel op een soort geesteshygiëne. Peck richt zich tot zijn medemannen, maar in het volle bewustzijn, dat de dames zijn boek evenzeer en wellicht met meer heimelijk genoegen zullen lezen. Die dames blijven trouwens niet geheel buiten schot. Peck bestrijkt geheel het leven van de man, en zijn nuchtere kijk wordt niet door psychologiserende modes bedorven. Er waait een constant frisse wind door dit boek, dat doorspekt is met ironie en gulle humor. Dat hij volgens eigen woorden het

De hemel was grijs die dag. Maar toen de avond viel, kleurde de horizon oranje. Clara veerde op met grote ogen en wees. 'Zo mooi!'      'Hoe kan dat?' vroeg ik. Ik ging op mijn knieën op mijn stoel zitten, achterstevoren, en stak mijn hoofd onder de gordijnen door. 'Er is niet eens zon.'      Er kwam geen antwoord.      Ik keek achterom. Oscar stond stil met zijn handen in zijn broekzakken. Een dun sliertje sigaret plakte tegen zijn onderlip. Hij zweeg. Mijn moeder hield haar hand voor haar mond. Mijn vader fronste diep en trok Clara op schoot.      'Het is geen zon,' zei Rosa. 'Het is de oorlog.' Alles komt goed, altijd is het ontroerende verhaal van Alice, een meisje dat opgroeit tijdens de Eerste Wereldoorlog en dat haar familie uiteen ziet vallen.