Manieren van zijn - James Bridle - ebook

'In Manieren van zijn onderzoekt James Bridle het leven in een werkelijkheid die de mens overstijgt.' - De Groene Amsterdammer Wat kunnen we leren van andere vormen van intelligentie en identiteit? En hoe kunnen we onze samenlevingen hervormen om rechtvaardiger met elkaar en de niet-menselijke wereld om te gaan? Terwijl grote vorderingen worden gemaakt op het gebied van kunstmatige intelligentie, worden we ons ook bewuster van andere intelligenties die al die tijd bij ons waren, maar niet als zodanig werden herkend of erkend. Deze andere intelligenties zijn dieren, planten en natuurlijke systemen die steeds sneller hun complexiteit en kennis aan ons onthullen. Tegelijkertijd worden we ermee geconfronteerd hoe we met onze nieuwe technologieën hun uitsterven dreigen te veroorzaken, en daarmee uiteindelijk ook de onze. Filosoof, technoloog en kunstenaar James Bridle vertelt in Manieren van zijn een radicaal nieuw verhaal over ecologie, technologie en intelligentie. We moeten, zo stelt

Baptiste Morizot schreef zes filosofische novelles die uiteenlopen van een verhaal over wolvensporen volgen in de verlaten skigebieden in de Vercors, tot een onderzoek naar het beest in de mens aan de hand van Spinoza's Ethica. Wat de teksten verbindt, is de gedachte dat de huidige ecologische crisis niet zozeer een crisis is van de menselijke samenlevingen enerzijds en de ons omringende levende wereld anderzijds, maar een crisis van onze relaties met die wereld. Voor Morizot is het dan ook cruciaal om zijn filosofische inzichten te baseren op veldonderzoek, op ontmoetingen met andere levende wezens. Morizots filosofie is evenzeer een praxis als een politiek van het levende, en dat is precies wat dit boek zo waardevol maakt. Baptiste Morizot (1983) is universitair hoofddocent filosofie aan de universiteit van Aix-Marseille. Hij publiceerde onder andere Les Diplomates (2016) en Sur la piste animale (2021). Bij Octavo verscheen Het levende laten opvlammen (2022).

In deze heel gevarieerde bundel vinden we bijvoorbeeld een essay over de socioloog Auguste Comte die door Michel Houellebecq hogelijk gewaardeerd wordt, en ook een klucht die het in de jaren '60 zo ernstig genomen 'terug naar de natuur' belachelijk maakt. Kritische stukken over de Franse vrouw en de moderne vrouw in het algemeen worden afgewisseld door persoonlijke herinneringen aan woonplaatsen van de auteur in binnen- en buitenland en door portretten van bijvoorbeeld de schilder Pyke Koch en de snedige Amerikaanse criticus Henry L. Mencken. En echt komisch is een lang interview met een zondagsdichter - het stuk stond ooit in Maatstaf - waar de auteur duidelijk plezier in heeft omdat hij ook de serieuzere poëzie lichtelijk overschat vindt, wat hij met enkele onserieuze gedichten nog wat benadrukt. We noemen ten slotte een nauwkeurig essay over hetgeen in München aan het Derde Rijk herinnert en een eveneens ooit in HP/De Tijd verschenen, spottende beschrijving van Vlaanderen die aldaar

Heb jij je wel eens afgevraagd waarom we op zondag in de kerk doen wat we doen? Waarom trekken we zondagse kleren aan? Waarom is die preek zo belangrijk? Waar komen kerktorens, kerkbanken, kansels en koren vandaan? Waar in de Bijbel heeft God ons bevolen op deze wijze bij elkaar te komen? De auteurs Frank Viola en George Barna hebben in dit boek een verrassing voor je. Al die kerkelijke gewoonten zijn misschien wel veel minder volgens het Boek dan wij denken. Heidens christendom, durven ze het te noemen. En ze onderbouwen deze stevige uitspraak met overtuigend historisch bewijs. Tussen hun regels door lees je over een andere manier van kerk-zijn. Een manier die je ook tegenkomt bij Lucas en Paulus; de kerk als een lichaam, met Christus als hoofd. Het is niet nodig om verschillende vormen van kerk-zijn tegenover elkaar te plaatsen. Het is wel goed dat we ons in de 21e eeuw afvragen of de leegloop van onze kerken misschien mede veroorzaakt wordt door wat wij van kerk-zijn hebben gemaakt.