Liever dood dan levend - Lee Child, Andrew Child - ebook

Jack Reacher keert terug in Liever dood dan levend, de gloednieuwe zesentwintigste thriller van bestsellerauteurs en broers Lee en Andrew Child.

Jack Reacher is niet iemand die snel terugdeinst. Dus wanneer een schimmig gezelschap opduikt, twijfelt Reacher geen moment om ze een lesje te leren. Maar met Reacher als tegenstander ben je liever dood dan levend… Vol meedogenloze actie, aangrijpende mysteries en talloze nieuwe vijanden. Lee Child (1954) kreeg in 2013 voor zijn gehele oeuvre de Diamond Dagger Award en in 2017 ontving hij de International Thriller Award for Lifetime Achievement. Liever dood dan levend is de tweede Jack Reacher-thriller die hij schrijft met zijn broer Andrew Child.

Martelaren hebben in elke religie een bijzondere status. Het zijn 'helden', die hun leven geven voor hun idealen. Hun dood krijgt binnen de eigen religieuze traditie een symbolische betekenis en een eigen verhaal. Een vaste definitie van 'de' martelaar is er niet, mensen geven er in elke tijd en situatie een eigen betekenis aan. Maar de dood van de martelaar is altijd schokkend en creëert een diepe dualiteit. In 'Dan liever dood!' gaan experts in op hoe we in de tradities van de vijf grote wereldreligies omgaan met het martelaarschap. Wat wordt in het christendom, het jodendom, de islam, het boeddhisme en het hindoeïsme verstaan onder 'martelaarschap'? En in de seculiere wereld? Wat is de herkomst van dit spreken over 'martelaren', en hoe wordt hun martelaarschap gewaardeerd?

VERROTTE VUIST Er is niet veel meer van over. Die rechtse heb ik stukgeslagen bij het boksen. Gebroken ook. Dat is nooit meer goed gekomme. Die hand heb een vermogen gekost. Twee en een halve ton aan operaties. Ik ben er acht keer aan geopereerd. Door die paardenslager van een Strikwerda. Eigen schuld. Ik trainde zelden met zwachtels. Als je te hard slaat voor je vezels, dan gaat je bindweefsel scheuren en komt er vocht tussen. En als er weer eens iets gebroken was, verwaarloosde ik het genezingsproces. Mijn pink staat haaks op mijn hand en mijn ring- en middelvinger heb ik na het boksen nooit meer kennen strekken. Tis alleen lastig als je iemand een hand moet geven. Krijgen ze zoʼn slap pootje van me. Een kerel in de kroeg vroeg of ik polio had. Krijg jij de tering maar, zei ik. Ben Zwezerijnen, juni 2020