Liefde in tijden van haat - Florian Illies - ebook

'Liefde in tijden van haat' door Florian Illies is opnieuw een opwindende reis naar het verleden die leest als een commentaar op ons chaotische heden. Hij neemt ons mee naar de jaren dertig van de vorige eeuw. Toen het politieke klimaat verkilde, bruisde het culturele leven: in Berlijn, Parijs, Ticino en aan de Rivièra zetten de grote namen van die tijd zich schrap tegen naderend onheil. Terwijl Jean-Paul Sartre cheesecake eet met Simone de Beauvoir in Kranzler-Eck in Berlijn, Henry Miller en Anaïs Nin wilde nachten beleven in Parijs en F. Scott Fitzgerald en Ernest Hemingway gepassioneerde affaires in New York beginnen, zien Bertolt Brecht en Helene Weigel zich net als Thomas en Katia Mann genoodzaakt een veilige haven te zoeken. Dit alles gebeurt op het moment waarop de nationaalsocialisten de macht grijpen in Duitsland, boeken verbranden en het geweld tegen Joden begint.

Liefde in tijden van cholera is het onvergetelijke liefdesverhaal van Florentino Ariza en Fermina Daza. Op ongeëvenaarde wijze worden grote thema's als liefde, dood, ouderdom, noodlot en begeerte samengebracht in een mild en menselijk universum. 'Márquez op z'n sensueelst. Het beste wat de melancholieke Colombiaan geschreven heeft.' Vrij Nederland 'Liefde in tijden van cholera is het werk van een rasverteller.' de Volkskrant

Tijdens de koloniale oorlog 1945 -1949 onderhielden tal van Nederlandse soldaten in Nederlands-Indië seksuele contacten met lokale vrouwen. Niet zelden werd hieruit een kind geboren. Liefde in tijden van oorlog is het eerste boek over dit uiterst gevoelige onderwerp. Vanaf 1945 stuurde Nederland 120.000 militairen naar Nederlands-Indië. Na hun vergeefse strijd tegen de Indonesische onafhankelijkheid keerden de manschappen vanaf 1949 terug naar huis. Daar trouwden de meeste van deze jonge mannen en stichtten een gezin. Velen verzwegen daarbij dat ze al vader waren: onze jongens hadden in Indonesië naar schatting duizenden zwangere vrouwen en half-Nederlandse kinderen bij hun moeders achtergelaten. Vanwege hun lichte huid liepen deze 'bezetterskinderen' in het nieuwe Indonesië de kans op vijandige reacties. Hoe kan het dat alle betrokkenen zoveel jaar lang hun lippen stijf op elkaar hebben gehouden? Aan de hand van uitvoerig historisch onderzoek en gesprekken met betrokkenen beschrijven