Kon ik het maar zeggen - Hannah Beckerman - ebook

'Ik ben total verliefd op dit boek.' Jojo Moyes 'Emotioneel, hartverscheurend en geweldig geschreven… Wat een heerlijk verhaal.' Kate Mosse 'Je móet gewoon doorlezen.' John Boyne 'Onweerstaanbaar en aangrijpend.' Marian Keyes Een hartverwarmende roman over moeders en zussen, familie en vergeving Audreys familie is dertig jaar geleden volledig uit elkaar gevallen: haar twee volwassen dochters, Jess en Lily, praten niet meer met elkaar en haar kleindochters hebben elkaar zelfs nog nooit ontmoet. Ooit is er iets gebeurd met Jess' tweelingzusje Zoe, vlak voordat ze stierf, dat moeder en dochters van elkaar heeft vervreemd, ook al delen ze nog zo veel liefde en mooie herinneringen. Tot Audrey op een dag een moedige beslissing neemt: ze wil heel graag dat zij en haar dochters weer de eenheid worden die ze vroeger waren, en ze neemt zich voor het verleden nu voor eens en altijd het verleden te laten zijn en met een zonnige blik naar de toekomst te kijken. Ze is vastbesloten de lucht te klaren

Voor elke onbeantwoorde liefde. Voor elke partner die zich opzijgeschoven voelt. Voor iedereen die vlucht naar plekken met minder scherpe randen, zoals games, drank, drugs, of de liefde. Voor elk gemis, elke schreeuw en elk gebroken hart. Voor alle zonnebloemen. In De dingen die ik nooit kon zeggen brengt de 21-jarige Roxanne Wellens een ingetogen en gevoelige mix van poëzie en proza. Haar bundel is een ode aan de eerste grote liefde en het ondergaan van het eerste liefdesverdriet, maar stipt in de kantlijn ook de thema's van verslaving en gaming aan. Van 'Het skelet opvissen' over 'De botten horen rammelen' tot 'Trommelen op het hart' neemt ze de lezer mee op haar prachtig in woord en beeld gebrachte tocht van verdriet, frustratie en afscheid richting aanvaarding, rust en zelfliefde.

In de serie 'Stille getuigen' onderzoekt Peter de Ruiter hoe het komt dat rond de koloniale oorlog in Indonesië (1945-1949) zoveel mensen hebben gezwegen over wat zich daar werkelijk afspeelde.

Hoe houden we het vakantiegevoel vast? Waar vinden we nog de stilte zoals die bestaat in abdijen? Wat kunnen we doen om los te komen van mails, mobiele telefoon en andere digitale impulsen? In 'Kon ik de stilte maar wat harder zetten' gaat Leo Fijen op zoek naar de heilige ruimte in ons hart en neemt de lezer mee aan de hand van zijn kloosterervaringen. Hij bouwt een denkbeeldig huisje en wijst zo de weg naar de monnik in onszelf. En die weg begint in de stilte. Leo Fijen is vooral bekend door de kloosterseries op televisie. Daarover schreef hij een aantal succesvolle boeken waarin monniken en vrouwelijke religieuzen aan het woord komen. In dit boek komt hij vooral zelf aan het woord en beschrijft hij zijn zoektocht naar de heilige ruimte in zijn hart. Het is zijn vijftiende publicatie.

Heb je een goed verhaal, maar komt je boodschap niet over? Hoog tijd om aan je stem te werken! Je stem bepaalt hoe graag mensen naar je luisteren. Gelukkig is het geen statisch instrument: je kunt eraan sleutelen om je boodschap te onderstrepen en te verstevigen. Met dit boek doe je dat stapsgewijs op een speelse en vanzelfsprekende manier. Ga aan de slag met alle oefeningen, praktische tips en herkenbare voorbeelden en word een aantrekkelijke spreker. Het gaat er niet alleen om wat je zegt, maar ook hoe je het zegt. Alex Boon specialiseerde zich vanuit zijn achtergrond als logopedist tot een van Nederlands meest ervaren sprekerstrainers. Als stem en spraakdocent vond hij de sleutel voor een succesvol optreden: de stem. Met zijn concrete adviezen en met veel gevoel voor humor kreeg hij talloze professionals aan de praat, van accountants tot bestuurders, van dominees tot IT-specialisten. 'Je stem is een wereld. Dit boek leidt ons rond in die wereld.' - Marc van Oostendorp (hoogleraar

Sinds de eerste ontmoeting in 2018 schrijft Anne van Winkelhof brieven aan haar psychiater, bij wie ze in therapie is. De brieven geven een uitzonderlijk kijkje in een therapieproces, nemen je mee de spreekkamer in en tonen het verloop van een therapeutische, maar vooral menselijke relatie. Alles wat ik wilde zeggen maar niet zei gaat over een zoektocht naar contact, intimiteit, naar gezien en erkend voelen, en is een onderzoek naar een taal die past. Een taal die voorbij gaat aan psychiatrisch vakjargon. Een taal waarmee Anne zich verbonden voelt, omdat zij zich daarmee duidelijk kan maken aan de ander en zij de ander - eindelijk - haar woorden toevertrouwt. Waarom blijft dit zo moeilijk? Contact, relaties, intermenselijk bewegen, het is me een raadsel. Met jou is het natuurlijk ook steeds weer een avontuur. Omdat ik weet hoe onze relatie in elkaar zit en wat ik van jou wel en niet kan verwachten, durf ik iets meer bij je uit te ademen (ja, zo voelt het - contact met anderen is zo