Katers en poezen - Charles Bukowski - ebook

'Het zal mijn katterigheid wel zijn, maar ik geloof niet dat ik oud zal worden. Waar leef ik voor? Hetzelfde nutteloze gevoel als toen ik in dienst was, maar veel erger, want nu ben ik alleen. Niemand kan het iets schelen of ik leef of niet leef,' schreef Remco Campert in 1969. Overal in het werk van Remco Campert figureren katten en katers. Spinnend op schoot, verloren geraakt in de binnentuin, symbolisch met de kolder in hun kop. Al in zijn allereerste verhalenbundel duikt een kat op: de kater Gerrit die kan spreken, 'wat erg hinderlijk was'. Veel hinderlijker nog zijn die andere katers: die na een avond stevig doordrinken. 'Omdat ik het vorige avond laat had gemaakt, werd ik donderdag wakker met het gevoel dat ze me maar het beste in een oud karpet konden rollen.' Campert is specialist in beide, de katten en de katers. De katten zijn autonoom als hijzelf en kat en mens zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, zoals de poes uit Dagboek van een poes aantoont: 'Ik ben zijn levende

“Ze ging op zoek naar de kat en vond hem in de keuken op het aanrecht, op exact dezelfde plek als waar haar date ook graag zat als ze in de keuken waren, waarschijnlijk om zijn lengte te compenseren. Zittend op het aanrecht stak hij een halve kop boven haar één meter vijfentachtig uit. Loes vond het smerig als hij dat deed. Ze gaf de kat een duw en zei: 'D'r af jij, Thomas!' Ze moest lachen, want in een opwelling noemde ze hem Thomas, net als haar date van die nacht.” Loes staat symbool voor al die vrouwen die meerdere mislukte relaties achter de rug hebben. Is het angst om te binden? Is het angst om verlaten te worden? Ligt het aan haar of aan al die mannen? Ze is net de vijftig gepasseerd als er bij toeval twee katers in haar leven komen. Ze ziet gelijkenissen tussen de katers en de mannen in haar leven en slaat aan het verzamelen; een kat voor elke man. Corrie Gramser (1965) schrijft graag over wat mensen drijft. Ze ontleent haar verhalen onder meer aan haar vroegere werk in de

Een weids veldlandschap tijdens een zomerse hittegolf. Flinter, een schriele kater, is op de vlucht voor zijn vele vijanden. Hij houdt zich noodgedwongen schuil op het achtererf van een boerderij. Op een dag valt boven het Watervalbos een mysterieus doek uit de lucht. Het voorval inspireert Flinter tot een list om van de Dikke van het Hulterveld, een bourgondische machtswellusteling, een stuk territorium af te troggelen. Zonder dat hij het beseft, steekt hij hiermee het vuur aan de lont van een nietsontziende machtsstrijd die de ganse streek dreigt te verscheuren. Maar is het Flinter wel om een stukje land te doen? Welk verleden deelt hij met de Dikke? En welk verleden deelt hij met zijn grootvader, op wie hij een beroep doet om zijn plan uit te voeren? Achter de dolle opeenvolging van ernstige en hilarische avonturen gaat in deze dierenroman een verhaal over persoonlijke conflicten en trauma's schuil. Want dieren zijn net als mensen…