Ik wil (niet) wel vliegen - Teije Koopmans, Lucas van Gerwen - ebook

'Heerlijk grappig en ideaal voor alle kleintjes die op het punt staan een nieuw gezinslid te verwelkomen - Waterstones' 'De prachtig grappige illustraties van Lucia Gaggiotti in een gedurfd kleurenpalet geven echt de emotionele achtbaan van de hoofdpersoon en de geest van Simon Philip's tekst weer.' - Goodreads Mijn ouders zeiden op een ochtend vroeg toen iedereen nog z'n pyjama droeg: 'Kom bij ons in bed, er is plek genoeg. We willen een nieuwtje delen.' 'In mama's buik zit een kleine baby, dus binnenkort is onze familie een club van vier en niet meer van drie. Je moet ons dan wél delen.' Een grappig en hartverwarmend prentenboek over het krijgen van een broertje of zusje.

ZOMER 1945. Luuk van dertien gaat naar Denemarken om aan te sterken na de hongerwinter. Drie maanden lang mag hij lui in het gras liggen en bessen met room eten. Maar op de boerderij zijn twee meisjes met een geheim; voor de Nederlandse Ida en de Deense Kirsten is de oorlog nog niet voorbij. Luuk dacht dat hij volwassen was na vijf jaar bezetting, maar kan hij Ida en Kirsten ook helpen? ANNA WOLTZ liet zich voor dit spannende en ontroerende boek inspireren door de verhalen van haar vader, die net als Luuk een wonderbaarlijke zomer in Denemarken beleefde na de Tweede Wereldoorlog. Ik kan nog steeds niet vliegen werd bekroond met de Thea Beckmanprijs voor het beste historische jeugdboek.

Dat kan ik niet, dat kan ik wel is een omkeerboek over de bijzondere dingen die dieren wel en niet kunnen. Zo lees je waarom een varken niet omhoog kan kijken en haringen niet achteruit zwemmen. De keerzijde van het boek vertelt dan weer dat een varken wél de mooiste dromen heeft, en dat haringen praten via hun scheetjes. De centrale spiegelspread nodigt lezertjes uit om zelf na te denken over hun eigen talenten, want net zoals in het dierenrijk zijn er dingen waar ook zij goed én minder goed in zijn.

Tim is verhuisd en moet naar een nieuwe school. Maar hij wil niet. Écht niet. Zijn vrienden zijn er niet en de eetzaal is zo groot. Maar het moet. Gelukkig fleurt juf de dag op met een spel. Daarbij ontdekt ze dat Tim een heel bijzonder talent heeft …

Tijdens de lange coronaperiode deed de Italiaanse schrijver Paolo Giordano wat schrijvers nu eenmaal doen: hij observeerde de situatie en probeerde een wereld te begrijpen die ineens vreemd en bedreigend was. Maar hij reageerde ook als academicus: hij probeerde de oorzaken en gevolgen te duiden, te luisteren naar de deskundigen en zijn eigen gedachten te ordenen. Zo vormde zich een uniek coronadagboek over een jaar van grote verandering en een reflectie op een unieke, onvergelijkbare periode in ons bestaan. Giordano brengt niet alleen een verhelderende terugblik op deze ingrijpende tijd, maar in Wat ik niet wil vergeten gaat hij op zoek naar een nieuwe balans tussen rede, emotie en verwachtingen. Want we zullen, wanneer de storm eindelijk is gaan liggen, op zoek moeten naar een nieuwe, toekomstbestendige manier van leven.

De auteur selecteerde twintig auteurs, ruwweg tien uit de Russische en tien uit de Oekraïense literatuur, en heeft geprobeerd uiting aan zijn verhouding tot elk van hen te geven door het schrijven van een sonnet, gevolgd door een kort inzoomen op de betekenis van elk van deze twintig voor hem, op dit moment. Dat betekent voor de Russische auteurs - een terugblik, voor de Oekraïense - een vooruitblik.

Hoe ga je om met het stigma op een psychische aandoening? 'Wie eenmaal een psychose heeft gehad wordt nooit meer beter', zei de psychiater tegen de 21-jarige psychologiestudent Anita Hubner. 'Je kunt beter je studie opgeven, begeleid gaan wonen en je richten op vrijwilligerswerk.' Als Anita toen naar haar psychiater had geluisterd, was ze nooit psycholoog geworden. Inmiddels zijn de inzichten over de mogelijkheden van mensen die leven met een psychische aandoening veranderd: deelnemen aan de maatschappij, zelfstandig wonen en werken, dat is het doel. Maar nog steeds worden mensen die bijvoorbeeld een psychose hebben gehad in het beste geval gezien als kwetsbaar en in het slechtste geval als gevaarlijk. Dus wat vertel je als je gaat solliciteren? Wat vertel je tijdens een eerste, een tweede of een derde date? Tips en adviezen over omgaan met (zelf)stigma Anita Hubner beschrijft in dit boek Vertel ik het wel of vertel ik het niet stapsgewijs hoe je die vragen voor jezelf kunt