Ik wil je laten weten dat we er nog zijn - Esther Safran Foer - ebook

Esther Safran Foer groeide op in een gezin met een verleden dat te verschrikkelijk was om over te spreken. Als kind van ouders die beiden de enige overlevenden uit hun gezin waren, was de Holocaust altijd aanwezig maar nooit bespreekbaar. Het resultaat was een jeugd die werd gekenmerkt door pijnlijke stiltes en constant verdriet. En terwijl Esther carrière maakte, trouwde en drie kinderen kreeg, bleef ze toch altijd zoekende naar sporen van de schimmen uit haar verleden. Als haar moeder op een dag terloops meldt dat Esthers vader voor de oorlog al een vrouw en dochter had die tijdens de Holocaust zijn vermoord, besluit ze op zoek te gaan naar antwoorden. Gewapend met zwartwitfoto's en landkaarten reist Esther nu zelf naar Oekraïne, vastbesloten de sjtetl te vinden waar haar vader tijdens de oorlog ondergedoken zat. Ik wil je laten weten dat we er nog zijn is het meeslepende en diep ontroerende verhaal van vier generaties die leven in de schaduw van de Holocaust. Vier generaties

In de afgelopen vijftig jaar is ad-hocbeleid de rijksoverheid gaan beheersen. Financiële doelstellingen vervingen weloverwogen inhoudelijke afwegingen. Gebrek aan visie, kennis en tijd van Tweede Kamerleden, bewindspersonen en ambtenaren was de oorzaak, in wisselwerking met pragmatisme, bezuinigingen, doelmatigheidsstreven en verzelfstandiging. Den Haag lijkt te zijn vastgeroest in het denken in termen van oplossingen, geld, regels, managen, markt en meten. Deze ontwikkelingen zijn in deel I van dit boek beschreven. In deel II is dit geïllustreerd voor het volkshuisvestingsbeleid. De pragmatische introductie van de huursubsidie in 1970 luidde het begin van het einde in van de rijksverantwoordelijkheid voor de volkshuisvesting in 1995. In deel III staat hoe de integratie van kruiswerk en gezinszorg om doelmatigheidsredenen vanaf het einde van de jaren tachtig uitmondde in een opeenstapeling van ad-hocbeleid in de thuiszorg. Dat leidde tot steeds meer zinloze bureaucratie. Dit onderzoek

'Het verhaal dat ik lang verteld heb over de klimaatcrisis, en de nood aan een groene transitie, is aantrekkelijk, maar ook gevaarlijk. Dit boek gaat over het feit dat we moeten stoppen dat verhaal te vertellen.' Woorden van Anuna De Wever. In Laten we eerlijk zijn neemt 's lands bekendste klimaatactiviste je mee op haar politieke coming-of-age-reis. De reis begint met de klimaatmarsen, een globale beweging die miljoenen mensen op de been brengt, maar ook met de eerste doodsbedreigingen. Wat volgt is een jarenlang leerproces: ze verliest haar illusies in politieke leiders, de bedrijfswereld, de media en vooral het economische systeem waarin we leven. Met een kritische blik op haar vroege jaren als activist, en de rol die ze zelf heeft gespeeld, neemt ze de lezer mee in een diepere analyse van het systeem waarin we leven en hoe we - door eerlijker te durven zijn - iets revolutionairs kunnen bouwen. Anuna De Wever Van der Heyden is activist.

Bij Iris en Michiel staat het huis op zijn kop. Overal liggen boodschappen, tassen en stapeltjes kleren. Mamma loopt met lijstjes rond en pappa blijft heen en weer lopen van het huis naar de auto...ze gaan kamperen! Leeftijd: 4+

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van tienjarig Joods meisje

In dit indrukwekkende verhaal voor kinderen vanaf 9 jaar komt de recente geschiedenis echt tot leven. Duik in het jaar 1959 en lees over het leven van Julia. Zij woont in een kamp in de buurt van het plaatsje Vught, samen met veel andere mensen van de Molukken. Julia vraagt zich af hoe het komt dat ze hier in Nederland wonen. Waarom niet duizenden en duizenden kilometers ver weg, op een Moluks eiland? Maar ze is ook benieuwd naar het leven buiten het kamp. Ook al verbiedt haar vader het, toch gaat ze met haar vriendin Irma op onderzoek uit buiten het hek. Wat zullen ze ontdekken? Met veel interessante weetjes over deze periode uit de Nederlandse geschiedenis.

In een bos bij München ligt een corpulente man wiens schedel met een scherpe steen is gespleten. Vijftien maanden eerder raken twee Nederlandse toeristen verzeild in een afgelegen dorp in de Karpaten. De mensen daar zien er wat vreemd uit. Een jaar later keren zij terug naar het dorp met een Duitse amateurarcheoloog. Ze vinden aanwijzingen dat de inwoners nazaten zijn van neanderthalers, die zich gelijkwaardig aan de Homo sapiens hebben ontwikkeld. Door list en bedrog loopt het uit de hand. In de kern gaat het over de vraag wat er kan gebeuren als twee mensensoorten elkaar ontmoeten. De Homo sapiens willen met hun ontdekking goede sier maken. De neanderthalers zijn op hun hoede en besluiten om hun voortbestaan niet op het spel te zetten. En hoe zit het met religie? Is God er enkel voor de sapiens? Het zijn vragen die de roman van een tweede laag voorzien. Verder gaat het over de Tweede Wereldoorlog, voetbal, roken, gokken, geiten, beren, doodgaan en over reizen door Europa in de

We kunnen ons geen leven zonder vriendschap voorstellen. Sommige vriendschappen blijven stevig aanwezig, een leven lang. Wanneer ons leven zich ontvouwt en elke nieuwe levensfase aanbreekt, zijn vrienden de omringende supporters. Als jobs en relaties komen en gaan, blijven vrienden als een vuurtoren onvoorwaardelijk daar. Sommige vriendschappen zijn dan weer nieuwer: we delen geen verleden samen, maar we zetten samen een stap in de toekomst. Ook die vriendschappen sluiten we in ons hart. Onvermijdelijk is vriendschap ook eindig, en gaan vrienden soms 'uit elkaar'. Omdat vriendschap zo kernachtig onze identiteit mee vormgeeft, kan zo'n verlies stevig binnenkomen. Een vriendschapseinde kan pijnlijk, begrijpelijk, noodgedwongen, ongewild... zijn. We hebben geen script over hoe vriendschappen eindigen en geen taal om een gesprek te voeren als we een vriendschap willen stopzetten. Vriendschapsverlies is een thema dat velen beroert. We dragen het mee als een steentje in de schoen: