Ik lach om niet te huilen - Lex Kroon - ebook

llja en Lia zijn dikke vrienden. Ze houden van lammetjes en schapen en spelen veel bij de schaapskooi van de opa van Ilja. Samen met opa Harp en herder Rinus zorgen Ilja en Lia voor de schapen en lammetjes. Ze doen ook allerlei karweitjes. Soms, als straf, moeten ze opa Harp helpen om de schaapskooi uit te mesten. Ilja en Lia leren dat dieren verdriet kunnen hebben…, pijn lijden… en dood gaan... Daan, een klasgenootje van Ilja en Lia, houdt niet van dieren. Hij wil dat niemand hem aardig vindt. Hij spijbelt van school, doet gemeen en plaagt vooral Lia. Ilja scheldt hij uit voor 'stinkend schaap'. De climax van het verhaal: Lia fietst diep in gedachten naar huis. Haar fietshelm heeft ze niet op. De auto van rechts ziet ze niet... In het ziekenhuis, vlak voor haar overlijden, vertelt zij Ilja ….! Een paar dagen later vertelt opa Harp over een 'bijzondere jas'. Het is een leuk, leerzaam boekje, maar ook ontroerend. Huilen mag…!

Een roman over verdriet en de pogingen daaraan te ontsnappen

Mama en Anna gaan samen naar de winkel. Maar Anna gedraagt zich niet flink. Ze huilt omdat ze haar schoenen niet wil aandoen, omdat ze niet in het autostoeltje wil zitten en omdat ze geen koekjes in haar karretje mag leggen. Mama vindt het niet fijn dat Anna zo vaak huilt en leert haar om te vragen wat ze wil.

Jin-kyoung groeit op in Noord-Korea als kind van een beroemd wetenschapper. Na zijn dood stort Jins wereld in en wil ze maar één ding: ontsnappen aan haar verdriet. Dan wordt ze uitverkoren om te gaan werken in het enige Noord-Koreaanse restaurant in Europa en verruilt ze Pyongyang, de hoofdstad van Noord-Korea en centrum van haar wereld, voor Pyongyang, een restaurant in een voormalig buurthuis in Amsterdam Osdorp. Haar reisgenoten blijken allemaal hun eigen redenen te hebben om hun vaderland achter zich te laten - een plek waar sommigen nooit meer zullen terugkeren.

Je mag voelen wat je voelt Als Mats Mangoest wakker wordt zit er een groot, grijs 'ding' voor de ingang van zijn hol. Het is Olivier, de oude olifant. Hij heeft verdriet, maar houdt zijn tranen in, want olifanten horen niet te huilen. Onzin, vindt Mats. Op de savanne zijn genoeg dieren die zich niet gedragen zoals het 'hoort': de leeuw is bang, het jachtluipaard bekommert zich om een jong aapje en het nijlpaard loopt op klaarlichte dag te grazen. Olifanten mogen dus tóch best huilen, leert Olivier. En dat doet hij dan ook… van geluk!

Het onthutsende, waargebeurde verhaal van een 11-jarig Vlaams meisje dat in de handen van een tienerpooier viel.