Ik ga tóch iets zeggen

De Tweede Kamer heeft iets van een theater, en het vragenuur is een voorstelling.

'Ik ga tóch iets zeggen biedt een soort staalkaart van de stijlfiguren en stijlregisters die je in de Tweede Kamer voorbij hoort komen. Brandt Corstius is een geamuseerde toeschouwer van dit alles. Als je de columns achter elkaar leest, vormen ze een soort kroniek van de alledaagse gang van zaken in het parlement.'**** NRC De Tweede Kamer heeft iets van een theater, en het vragenuur is een voorstelling. Aaf Brandt Corstius zit erbij en noteert woordenwisselingen, akkefietjes, lachsalvo's, misverstanden, taalvondsten en soms een ontroerend moment. Van lentekriebels tot wolven, van de moeflonsjaal van Caroline van der Plas tot de gedichtenkeuze van Martin Bosma: alles komt voorbij. Juist in dit ene uur van de week komen er in de Kamer zaken aan bod die de gewone mens nogal bezighouden: waarom dreigen bingoavondjes illegaal te worden, en is een fatbike wel een goed idee? Naast de kleine, menselijke problemen worden de grootste kwesties behandeld - oorlog, uitbuiting, armoede en ziekte.

'Ik ga tóch iets zeggen biedt een soort staalkaart van de stijlfiguren en stijlregisters die je in de Tweede Kamer voorbij hoort komen. Brandt Corstius is een geamuseerde toeschouwer van dit alles. Als je de columns achter elkaar leest, vormen ze een soort kroniek van de alledaagse gang van zaken in het parlement.'**** NRCDe Tweede Kamer heeft iets van een theater, en het vragenuur is een voorstelling. Aaf Brandt Corstius zit erbij en noteert woordenwisselingen, akkefietjes, lachsalvo's, misverstanden, taalvondsten en soms een ontroerend moment. Van lentekriebels tot wolven, van de moeflonsjaal van Caroline van der Plas tot de gedichtenkeuze van Martin Bosma: alles komt voorbij.Juist in dit ene uur van de week komen er in de Kamer zaken aan bod die de gewone mens nogal bezighouden: waarom dreigen bingoavondjes illegaal te worden, en is een fatbike wel een goed idee? Naast de kleine, menselijke problemen worden de grootste kwesties behandeld - oorlog, uitbuiting, armoede en ziekte. Een …

Mensje van Keulen komen ogenschijnlijk gewone mannen en vrouwen aan het woord die reden genoeg hebben om het leven niet altijd als een feest te omarmen.

In 'Ik moet u echt iets zeggen' van Mensje van Keulen komen ogenschijnlijk gewone mannen en vrouwen aan het woord die reden genoeg hebben om het leven niet altijd als een feest te omarmen. Wat aanvankelijk een doodgewone situatie lijkt mondt uit in de naakte waarheid, soms subtiel onthuld, soms als een mokerslag uitgedeeld. Een vrouw meldt aan de ontbijttafel achteloos en totaal onverwacht dat ze wil scheiden, een andere vrouw neemt wraak op haar bedillerige echtgenoot door de erfenis van zijn moeder een rol te laten spelen, de moeder van een moorddadige zoon doet een verrassend beroep op de rechter. Mensje van Keulen geeft een stem aan personages die niet vaak gehoord worden. 'Horror en huiselijkheid': deze delicate combinatie typeert haar werk (aldus Marja Pruis) en dat ondergaat de lezer van de weergaloze verhalen in deze bundel, die bovendien de humor niet schuwt.

Een man zijn die ergens iets over te zeggen heeft, dat wil Roland Vandewiele al zijn leven lang. Zijn ambitie weet hij te realiseren als directeur van een rollatorfabriek, die deel uitmaakt van Hulpmiddelen van Wesemael, eigendom van een oude, adellijke familie.  Verknocht aan zijn macht en status voert Vandewiele het bewind over tweehonderdvijftig mensen bij wie hij de duimschroeven aandraait wanneer het bedrijf in steeds slechtere papieren raakt. Dat intussen ook zijn huwelijk met Gisèle, zijn persoonlijke CEO, op springen staat, heeft Roland niet in de gaten onder de tirannie van zijn schoonmoeder. Zowel professioneel als privé bereikt de spanning een gevaarlijk punt.  De herkenbare, menselijke verhalen van de medewerkers raken verweven met het lot van het bedrijf, waarin een radicale transformatie zal moeten plaatsvinden.  Dit is een boek voor iedereen. Omdat het leuk is. Maar vooral is dit een boek voor de leiders van vandaag, die op een vakantiedag op een berg even alle targets

Hoe leg je uit wat begraven en cremeren is? en wat vertel je een kind na het verlies van een dierbare? Moeilijke vragen waarin je kinderen op de juiste manier wilt ondersteunen. Het verhaal en invulboek 'Nu ga ik dag zeggen' geeft ondersteuning in het beantwoorden van deze moeilijke vragen en is speciaal geschreven om kinderen te leren over verlies, afscheid en herinneringen. Op een prachtige dag in de herfst rent Sam door een stapel bladeren en roept: “Tikkie, jij bent hem!” Bobbi blijft staan. “Ik heb geen zin in tikkertje zonder Lenny.” Een traan loopt over Bobbi's wang. Het verhaal van familie Vos speelt zich af in het dierenbos. Vosje Lenny komt in het ziekenhuis terecht en is helaas te zwak om te blijven leven. In het bos leren Bobbi en Sam op een eerlijke en liefdevolle manier over het nemen van afscheid, rouwen en het maken van herinneringen. Het verliezen van een dierbare is een onvermijdelijk onderdeel van het leven en iedereen ervaart verlies op een eigen manier. Dit verhaal

Loesje zet Nederland aan het denken met haar scherpe teksten. Ze springt in op de actualiteit, geeft die een verrassende draai, en besteedt ook aandacht aan dingen die niet in de krant komen. Dit boekje is een verzameling van Loesje-posters over gebeurtenissen en actualiteiten van 2018. Je leest teksten over de lerarenstakingen, het Sleepwetreferendum, over privacy en Facebook, werkdruk, de lente, en veel meer. Tegelijkertijd geeft het een kijkje in het leven van Loesje zelf.