Ik die nooit een man heb gekend - Jacqueline Harpman - ebook

Diep onder de grond leven negenendertig vrouwen gevangen in een kooi. De vrouwen worden in de gaten gehouden door ongenaakbare bewakers en kunnen zich niet herinneren hoe ze daar terecht zijn gekomen, ze hebben geen besef van tijd en herinneren zich slechts vaag hoe hun leven ooit is geweest. Terwijl het continu brandende licht de dag in de nacht doet overgaan en er ontelbare jaren verstrijken, zit een jong meisje - de veertigste gevangene - alleen en verstoten in de hoek. Al snel zal blijken dat zij de sleutel is tot de ontsnapping van de anderen en hun kans op overleving in de vreemde wereld die boven de grond op hen wacht. Ik die nooit een man heb gekend is een beklemmende, hartverscheurende post-apocalyptische roman over vrouwelijke vriendschap en intimiteit, en over de moeite die mensen doen om hun menselijkheid te behouden in het aangezicht van verwoesting.

In de serie 'Stille getuigen' onderzoekt Peter de Ruiter hoe het komt dat rond de koloniale oorlog in Indonesië (1945-1949) zoveel mensen hebben gezwegen over wat zich daar werkelijk afspeelde.

Wim de Bie hield zes jaar lang zijn populaire Bieslog bij, waarmee hij indertijd een van de eerste bekende bloggers was. 'Apparaten die ik heb gekend' was zijn favoriete rubriek. Hierin nam hij een verzameling bekende en minder bekende voorwerpen onder de loep. Van de afstandsbediening via de schoenpasmachine tot de nagrarecorder, 'een Zwitsers apparaat van superieure kwaliteit' waar De Bie zijn eerste radioprogramma mee maakte. Apparaten die ik heb gekend bevat 55 niet eerder in boekvorm gepubliceerde stukken vol autobiografie en verwondering.

“Er ligt een zekere aanwijzing in het innerlijke, slechts door de ziel waarneembare grondakkoord, dat onze eerste ontmoetingen begeleidt. Hoe vaak ik ook later Rudolf Steiner ontmoette en waar dan ook, steeds herhaalde zich dezelfde indruk: dit is iemand, die veel intenser dan alle mensen in zijn omgeving opgaat en er toch tegelijkertijd torenhoog bovenuit steekt.” Herbert Hahn was in het voorjaar van 1919 aanwezig bij het gesprek tussen Rudolf Steiner en Emil Molt, dat tot de oprichting van de Waldorfschool zou leiden. Hij behoorde ook tot de eerste leraren van de school. Zijn herinneringen stellen ons in staat Rudolf Steiner van dichterbij te ervaren.

Er zit een meisje op het bed van Benjamin. Ze is meegelopen naar zijn hotelkamer in Barcelona en ze lijkt niet van plan weg te gaan. En dat terwijl zijn vroegere hartsvriendin ieder moment op de stoep kan staan. De vierentwintigjarige Benjamin denkt terug aan zijn moeder, die hij veel te kort heeft gekend; aan de kaasfonduekoning; aan oom Otto; en aan Lotte, die op een dag zijn leven binnendenderde als een vrachtwagen een benzinestation.