Ik ben ook een mens - Joop Berding - ebook

'Glashelder. Erudiet. Ontroerend.' - onderwijsfilosofie.nl 'Joop Berding presenteert in dit boek op een zeer aansprekende manier drie klassieke denkers over de opvoeding: Janusz Korczak, John Dewey en Hannah Arendt. Weliswaar zijn zij belangrijke figuren uit een voorbije tijd, maar door de manier waarop Berding ze samen ten tonele voert blijken ze ineens een grote inspiratiebron te vormen voor hedendaagse opvoeding en onderwijs. Is een kind van zichzelf al een sociaal functionerend mens, of moet het daartoe worden opgevoed? Is het onderwijs bedoeld om de wereld te verbeteren? En waaraan ontlenen docenten hun pedagogisch gezag? Een échte aanrader voor iedereen die graag nog meer aan het denken gezet wil worden over opvoeding en onderwijs.' - Micha de Winter, hoogleraar pedagogiek Joop Berding (1954) is pedagoog en publicist.

Anthony Bosschem, bekend van de podcast Zwijgen is geen optie, schreef een inspirerend boek voor een geëngageerd leven zonder schuldgevoel

Waarom nog warmtepompen installeren als de ijskappen al aan het smelten zijn? Waarom nog protesteren als er toch niet geluisterd wordt? Waarom nog stemmen als de uitslag bij voorbaat vast lijkt te liggen? Kortom: heeft het zin om te blijven proberen? En zo ja, doe ik dan wel genoeg? Anthony Bosschem ziet de wereld graag, maar vindt dat soms niet eenvoudig. Daarom startte hij samen met regisseur Tom Mahy de podcast Zwijgen is geen optie. Intussen schoven meer dan 140 gasten mee aan tafel. Heel verschillende mensen - ondernemers, kunstenaars, activisten, wetenschappers, schrijvers, leerkrachten... - met een gemeenschappelijke missie: elk op hun manier proberen ze de wereld tot een betere plek te maken. De vele gesprekken leerden Anthony dat hij zich niet schuldig hoeft te voelen om wat hij niet doet, maar trots kan zijn op waar hij - bewust en onbewust - wel het verschil maakt. Dat 'niet genoeg' toch meer dan voldoende kan zijn. Dat hij, ongeacht het resultaat, een goed mens is. En jij

Ik ben een Godin. Jij ook De weg naar jouw innerlijke Godin. De ware vrouwenkracht ligt in ons bekken: het vrouwelijke vuur. Vernietigend. Verslindend. Verwarmend. Verbindend. Voedend. De vrouwelijke seksuele energie is eeuwenlang gekaderd, geknecht en verbannen geweest. Die tijd is voorbij. Zij is terug. En hoe! Zij komt tot ons door het verhaal van de Godin Sophia, die je uitnodigt jouw innerlijk vuur te laten ontvlammen, om nooit meer te laten doven. Breng de Godin in jou tot leven. Wanneer voel je je Godinnelijk? Waar gaan jouw heupen van wiegen? Waar zeg jij hartgrondig 'nee' tegen en waartegen een yoni-juicy 'ja'? Butterfly kisses en loslippigheid zullen nooit meer dezelfde betekenis hebben na het lezen van dit boek. Ik ben een Godin. Jij ook. Het cadeau voor iedere vrouw. Ik ben een Godin Jij ook is het prikkelende, derde boek van Eveline van Dongen. Zij is verhalenverteller en taalkunstenaar, spreker, priester, coach en jurist. Met haar kraakheldere analyses en liefdevolle

Ik ben mens. Maar mens betekent dat ik niet perfect ben. Ik maak fouten. Mens zijn betekent dat we vol mogelijkheden zitten. We leren, we dromen, en we verwonderen ons over de wereld om ons heen. Maar we maken ook fouten en kunnen ons bang en verdrietig voelen. 'Ik ben Mens' bevestigt dat we goede keuzes kunnen maken door compassievol te handelen en empathisch te zijn naar anderen en onszelf. Als we overeenkomsten vinden, voelen we ons verbonden met de grote wereld om ons heen en spannen we ons in om de beste versie van onszelf te zijn. Susan Verde is de bestsellerschrijfster van onder meer 'Ik ben Yoga', 'Ik ben Mens' en 'Het Museum', geïllustreerd door Peter Reynolds. Ze doceert yoga en mindfulness aan kinderen en woont met haar drie kinderen in East-Hampton, New York, met de oceaan aan haar voeten. Peter H. Reynolds is de illustrator van veel prijswinnende boeken waaronder 'The Dot', 'Ish', 'Ik ben Yoga' en 'Ik ben Mens'. Hij woont in Dedham, Massachusetts, waar hij de geliefde

Ook ik ben stukgewaaid is een collectie van notities over aanhoudende rouw. Tien jaar na het verlies van haar moeder stelt Emma van Meyeren vast dat rouw niet verwerkt kan worden. In plaats van het verwerken van verlies te positioneren als het ultieme doel, onderzoekt zij de mogelijkheden voor een blijvend ambivalente houding tegenover haar verlies. In drie essays bespreekt zij de rol van nostalgie en melancholie in het rouwproces, en doet ze suggesties voor nieuwe omgangsvormen met rouw aan de hand van somatische rituelen en metaforen.