Houten leeuwen en leeuwen van goud - Willem Frederik Hermans - ebook

In 1996 bracht Tonnie Luiken, de oprichter van de WFH-verzamelkrant, een bundeling artikelen uit onder de merkwaardige titel: WFH-verzamelkrant Sterfboek. In 1999 verscheen een tweede deel. Na de zelfgekozen dood van Luiken, op 10 mei 2004, zijn er allerlei plannen gesmeed om een derde Sterfboek uit te brengen. Maar steeds kwam het er niet van, wat te begrijpen is met zo'n onaantrekkelijke titel. Twintig jaar later is er niettemin een vervolg gekomen: een deel 3, dat toch ook weer op zichzelf staat. Er is veel geschreven over Hermans als een klagende, cynische man, die de wereld alleen kon beschouwen van zijn meest misantropische kant. Ongetwijfeld had Hermans dat ook allemaal in zich, maar in deze bundel komt vooral zijn meer humoristische en speelse natuur naar voren. In het hier voor het eerst gepubliceerde interview met Theo van Gogh is Hermans op dreef waar het erom gaat zijn teleurstelling over het vaderland te verbinden aan het komische. Zo erkent hij eindelijk een groot en

Bijna 500 pagina's nooit eerder gepubliceerde foto's, manuscripten en documenten Talloze studies zijn er verschenen sinds de dood van schrijver Willem Frederik Hermans (1921-1995), maar altijd bleef één aspect onderbelicht: zijn humoristische kant. Journalist Max Pam, hoogleraar geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen Hans Renders en vormgever Piet Schreuders brachten twee jaar door in het (gesloten) archief-Hermans en onderzochten nooit eerder gepubliceerde foto's, manuscripten en documenten, waaruit vooral de humor van de schrijver spreekt. Het universum van Willem Frederik Hermans bevat een rijke selectie uit dit materiaal, waarmee het beeld van Hermans als eeuwige ruziezoeker en misantroop grondig bijgesteld wordt. De zo vaak beschreven kille verhoudingen met zijn vermoorde zuster Corrie en zijn ouders blijken óók warm en liefdevol te zijn geweest. Bovendien krijgen we antwoorden op vragen zoals: hoe verliep zijn experiment met LSD en waarom ontving hij in zijn huis een

De roman 'Nooit meer slapen' van Willem Frederik Hermans is een mijlpaal in de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Siep Kooi herlas deze roman vele malen. Steeds zette een korte scène, vrijwel aan het einde van het boek, zijn fantasie in werking. Tijdens een busrit reist de hoofdpersoon Alfred Issendorf samen met een Noors vijftienjarig meisje, Inger Marie. Wat school er achter het ogenschijnlijk simpele en korte gesprek dat ze beiden voerden? - de onbeduidend lijkende busscène duurt nog geen vijf pagina's lang. In boekbesprekingen en commentaren op de roman is nauwelijks aandacht aan deze ontmoeting besteed. De auteur raadpleegde in het Literatuurmuseum in Den Haag de aantekenboekjes die Hermans tijdens zijn expeditie in het hoge noorden van Noorwegen bijhield. Hij kwam tot de ontdekking dat Hermans' alter ego Alfred Issendorf en Inger Marie elkaar al een dag eerder op de veerboot, die laat in de avond aankwam, moeten hebben ontmoet. Verder onderzoek wees uit dat de bus de volgende

Frederik Willem van Eeden? Dat is toch de man van Walden, de schrijver van De kleine Johannes? Jazeker! Maar dit boek gaat niet over hem, het gaat over zijn vader die voluit dezelfde namen droeg. De oude Van Eeden was minstens zo begaafd als zijn zoon en minstens zo interessant. Van Eeden senior gebruikte zijn literaire talent niet voor fictie, maar voor het schrijven over natuur en landschap. Hij deed dit op een buitengewoon aantrekkelijke manier. Zijn pleidooi om natuurgebieden te behouden als monumenten van de natuur inspireerde Jac. P. Thijsse tot oprichting van de Vereniging Natuurmonumenten. Door alle aandacht voor Van Eeden junior, vervaagde de gedachte aan de vader. Dat Frederik Willem van Eeden senior vele verdiensten had, raakte in de vergetelheid. Ten onrechte. Het is tijd hem weer eens voor het voetlicht te halen. Marga Coesèl is biologe en als gastonderzoeker verbonden aan de Artis Bibliotheek van de Universiteit van Amsterdam. Zij is auteur van tal van publicaties over de