Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt) - Ivo Victoria - ebook

'Een debuut dat torenhoog uitsteekt boven de rest' De Morgen ****

Meer dan twintig jaar na zijn laatste ontmoeting met zijn jeugdvriend Dries, keert het personage Ivo Victoria terug naar zijn geboortedorp Edegem. De reden: Ivo wil Dries een leugen opbiechten, de leugen waarop hun jeugdvriendschap gebaseerd was. Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt) is het verhaal van een man van halverwege de dertig die vaststelt dat zijn hele leven tot dan een herhaling van (verkeerde) zetten is geweest. Met een voorwoord door Ivo Victoria

Mok "Het Spijt Me Dat Ik Je Heb Beledigd Door Feiten En Logica Te Gebruiken" - Voor De Overdreven Rationele GesprekkenSoms moet je gewoon de feiten en logica aansteken om een punt te maken, maar soms komt dat gewoon niet goed over. De tekst "Het spijt me dat ik je heb beledigd door feiten en logica te gebruiken" is een humorvolle manier om te zeggen dat niet iedereen kan omgaan met de harde waarheid. Misschien waren de feiten niet de beste manier om je punt te maken, maar hé, je kunt niet altijd ontsnappen aan de realiteit.Deze mok is voor die momenten waarop je gewoon niet anders kan dan met de waarheid komen, zelfs als die voor anderen moeilijk te horen is. Voor de vriend(in) die altijd de logische benadering kiest en niet begrijpt waarom mensen zich gekwetst voelen door eenvoudige feiten. Het is ook voor jezelf, als je met een knipoog zegt: "Ja, ik gebruik soms een beetje te veel logica, maar dat betekent niet dat ik je wil beledigen!"Want eerlijk gezegd, soms is het moeilijk om nie…

Met of zonder eikenhouten Lief Leven standaard.

Voor Theo van Roij was de oorlog in 1945 nog niet voorbij. Van 1948 tot 1950 was hij als dienstplichtig soldaat in Nederlands-Indië. Zijn dagboek geeft een onthutsend beeld van het leven daar. V an februari 1948 tot mei 1950 hield de Limburger Theo van Roij, een katholiek opgevoede jongeman, een dagboek bij van het soldatenleven in Nederlands-Indië. Vol optimisme vertrokken, met de serieuze bedoeling bij te dragen aan het herstel van rust en welvaart, kwam hij langzamerhand tot de conclusie dat er niets van zou komen. Nooit zouden de achterblijvers in Nederland begrijpen hoe Indië in elkaar zat en wat de Nederlandse soldaten daar meemaakten. Een strakke christelijke moraal bleek prima samen te gaan met excessief geweld in een steeds verder uit de hand lopende oorlog. Daarnaast schreef Van Roij openhartig en beeldend over 'zedenverwildering' en seksuele verleidingen.

Heer Bommel en Tom Poes beleven hun avonturen in de sfeervolle, bijna magische wereld van Rommeldam. Glooiende heuvels, dikke bomen met spiralende stammen en knoestige takken, lieflijke wandelpaadjes en het gezellig-kneuterige stadje zijn met veel aandacht voor detail in beeld gebracht; iedere boomtak, ieder grassprietje is met liefde getekend, met de 'levende lijn' die van dik naar dun verloopt. Door Marten Toonders geraffineerde tekenstijl ontstaan diepte en de illusie van licht.Deze wereld in zwart, grijs en wit roept door al die details het verlangen op te willen weten hoe dat alles er in kleur uit zou zien, het verlangen de sfeer door kleuren te versterken en als het ware zélf in die luisterrijke wereld te verblijven.Dat kan nu, met dit prachtige Bommel-kleurboek. De tekeningen die hierin zijn opgenomen worden ook in facsimile afgebeeld, waarin alle nuances en zelfs soms nog de potloodlijnen te zien zijn. Het blauwe potlood, waarmee werd aangeduid waar de grijsrasters moesten word…

Elsa is zeven jaar en een beetje apart. Haar oma is zevenenzeventig jaar, oud en gek. Zo schiet ze vanaf haar balkon met een paintballgeweer op mensen die het woord van God komen verkondigen. Oma is de bovendien beste en enige vriend van Elsa. Haar oma vertelt Elsa de prachtigste sprookjes en verhalen. Elsa vlucht in die verhalen waar iedereen anders is en waar niemand gewoon hoeft te zijn. Dan overlijdt oma. Ze laat een stapel brieven achter waarin ze zich verontschuldigt bij iedereen die ze heeft gekwetst. Gewapend met die brieven begint Elsa aan haar grootste avontuur. En leert ze de waarheid over sprookjes, koninkrijken en een oma zoals er maar een van was.

Hét referentiewerk over perfectionisme, nu in een geactualiseerde editieHoe ontstaat perfectionisme? Welke zijn de verschijningsvormen en wat doet het met de gezondheid? Ervaringsdeskundige Marcel Hendrickx ondervond aan den lijve de verwoestende impact van de drang naar bevestiging. Op zijn zesenveertigste kreeg hij een hartinfarct, voor hem duidelijk een gevolg van zijn perfectionisme. Na een carrière in de bankwereld besloot hij zich om te scholen tot trainer en coach. Hij ontwikkelde de OCP-methodiek, die ondertussen door meer dan 130 perfectionismecoaches wordt toegepast in Vlaanderen en Nederland. Onderzoek naar de effectiviteit van deze methode door de KU Leuven wees uit dat de resultaten over de hele lijn positief zijn.In deze geactualiseerde uitgave van Zeg me dat ik oké ben gaat Marcel Hendrickx dieper in op de link tussen narcisme (bij een ouder) en perfectionisme (bij een kind).

Heer Bommel en Tom Poes beleven hun avonturen in de sfeervolle, bijna magische wereld van Rommeldam. Glooiende heuvels, dikke bomen met spiralende stammen en knoestige takken, lieflijke wandelpaadjes en het gezellig-kneuterige stadje zijn met veel aandacht voor detail in beeld gebracht; iedere boomtak, ieder grassprietje is met liefde getekend, met de 'levende lijn' die van dik naar dun verloopt. Door Marten Toonders geraffineerde tekenstijl ontstaan diepte en de illusie van licht. Deze wereld in zwart, grijs en wit roept door al die details het verlangen op te willen weten hoe dat alles er in kleur uit zou zien, het verlangen de sfeer door kleuren te versterken en als het ware zélf in die luisterrijke wereld te verblijven. Dat kan nu, met dit prachtige Bommel-kleurboek. De tekeningen die hierin zijn opgenomen worden ook in facsimile afgebeeld, waarin alle nuances en zelfs soms nog de potloodlijnen te zien zijn. Het blauwe potlood, waarmee werd aangeduid waar de grijsrasters moesten