Het verdriet van Darwin - Jan De Laender - ebook

De roemruchte Schilderswijk

'Als het waar is wat veel oud-Schilderswijkers zeggen, dan kun je er niet omheen dat duizenden - misschien wel tienduizenden - iets verschrikkelijks is aangedaan...' Er is veel geschreven over de Haagse Schilderswijk, maar zelden vanuit het standpunt van de Schilderswijkers zelf. Maaike van Charante zocht in het Haags Gemeentearchief naar de oorzaken van de grote veranderingen in Nederlands bekendste - en wellicht beruchtste - volkswijk tijdens de periode 1960-1980. Ze beschrijft het langgerekte sterfbed van de oude wijk en de pijn van de bewoners. Het boek eindigt met een krachtige oproep om te leren van de geschiedenis: 'Met dit boek wil ik een monument oprichten voor al die mensen die vertrapt zijn en niet gehoord werden. De teloorgang van de oude Schilderswijk was een tragedie. Maar laten we tenminste leren van deze ramp, opdat de machtelozen niet opnieuw vermalen worden door de onverschilligheid van de machtigen.'

Bānsuri ke gam / Het verdriet van de fluit zijn gedichten van een dromerige tiener. Een stem uit het verleden, een land in het ongewisse. De uitzichtloze tienerjaren. De onzekere tijden op de kunstacademie, het erbij willen horen. Tijden waarin racisme hoogtij vierde. Geen zakgeld om eten te kopen. Altijd dezelfde goedkope kleren. Wachten op de grote toekomst en gedichten schrijven vormden de enige troost. 'De taal is een parsād, heilig voedsel. Iedere bevolkingsgroep heeft zijn eigen parsād. Schrijf in het Sarnāmi en deel onze parsād uit; laat ook anderen ervan proeven,' zei Jan Soebagh. Moestafa Nabibaks wees Saya Yasmine Amores de weg naar het publiceren. Een Sarnāmi-dichter was geboren. Ek nayá jiwan - Een nieuw leven […] ciryā gāwe-bolāwe suraj ugal ceharā par roshni paral milal āj hamme ek nayā jiwan […] een vogel zingt en roept de zon rijst op het gezicht valt licht vandaag heb ik een nieuw leven gekregen Saya Yasmine Amores is dichter, schrijver en beeldend kunstenaar. Zij

'Talen worden armer, talen verdwijnen, talenopleidingen storten in.' Het zijn meestal niet de vrolijkste opinies die je regelmatig hoort over taal. In de ogen van velen staat deze treurige stand van zaken voor de moeilijke positie van de humaniora, of zelfs de hele cultuursector. In hoeverre klopt deze weeklacht? En als deze beweringen kloppen, moeten we er wat aan doen, en zo ja, wat? In dit boek worden de ontwikkeling van taal en die van taalonderwijs en taalonderzoek van de afgelopen vijftig jaar en onze reacties erop in verband gebracht met ons beperkte vermogen om te gaan met verandering. Daardoor kunnen we op z'n best kleine stappen zetten, wat niet altijd het beste is voor de lange termijn, waar metamorfoses als van Beatrix naar Marilyn Monroe plaatsvinden. Vanuit het perspectief van de studie van taalverandering, waar de eerste twee hoofdstukken op ingaan, kun je ook de terugloop van belangstelling voor talenopleidingen, die in de laatste twee hoofdstukken centraal staat, beter

In 1945, nadat de vrede is gesloten, trekken drie Joodse vrouwen, allen weduwe geworden, zich terug in 'het familiehuis' aan zee. Overgelaten aan zichzelf, zonder enige hulp of steun van de Nederlandse regering, proberen de zachtaardige Serline, de oude Judit en de jongste, de sensitieve Roza, hun leven weer vorm te geven. Het is Serline die dit vrouwenhuishouden liefdevol draagt. Elke zomer komen 'de drie kleintjes' logeren: hun twee nichtjes en een neefje. In die weken klinken vrolijke kinderstemmen en is het samengestelde gezin in het familiehuis voor even weer geheeld. Nog geen zeven jaar later sterft Serline. Ze was op weg naar haar cardioloog. 's Avonds laat brengen twee agenten het bericht van haar overlijden. De lange nacht die volgt is het hart van deze roman. Judit en Roza, nu zonder Serlines steun en troost, zien hun door de oorlog beschadigde levens aan zich voorbijtrekken. Een nacht vol twijfels is het, en spijt. Vol confidenties over liefde en verraad. Maar ook een van

In 'Het verdriet van de Rif' beschrijft Sietske de Boer de volksopstand tegen onrecht, achterstelling van de regio en grootschalige corruptie. Het protest begon in Al Hoceima in oktober 2016 na de gruwelijke dood van visverkoper Mohsin Fikri, en groeide al snel uit tot de vreedzame beweging Hirak onder leiding van Nasser Zefzafi. De oorzaken van het verdriet liggen in de tumultueuze en met bloed geschreven geschiedenis van de Rif, in het noorden van Marokko. Voor een beter begrip van de regio én het Europese koloniale verleden duikt Sietske de Boer in de geschiedenis vanaf 1900, zoals de gifgasbombardementen in de jaren twintig, het kortstondige bestaan van de Rif-Republiek onder leiding van Abdelkrim El-Khattabi, de harde repressie eind jaren vijftig en de jaren van lood onder Hassan II. Nederlandse en Belgische Riffijnen laten al meteen na de eerste grote demonstraties in Al Hoceima van zich horen. Ook zij komen aan bod in deze kroniek van een langverwachte opstand, waarvan de