Het stuwmeer - Willem van Toorn - ebook

Vanaf het moment dat Willem van Oranje op zijn elfde het ouderlijk huis verliet, was hij altijd onderweg. Hij woonde nu eens in Breda, dan weer inBrussel, Delft, Vlissingen, Geertruidenberg of Antwerpen. Al in zijn jeugd bracht hij veel tijd door op het slagveld, maakte hij lange veldtochten, en washij betrokken bij belegeringen en verwoestingen. Tegelijkertijd zette hij nieuwe steden op de kaart, stichtte hij scholen en nam hij het initiatief tot deoprichting van de Universiteit van Leiden.Het reisboek van Willem van Oranje geeft aan de hand van kaarten en vele illustraties een beeld van een opwindend en rusteloos bestaan. In zijn leven legde Willem van Oranje vele tienduizenden kilometers af, te paard of in een koets. En dat in een tijd dat de meeste mensen hun geboortestreek zelden of nooit verlieten. Het reisboek is tevens een gids langs de landschappen en gebouwen die door Willem van Oranje hun vorm kregen, en laat zien met welke uithoeken van Europa hij in contact stond, van Liss…

Willem van Hanegem (1944) is een fenomeen; als voetballer, als trainer en als mens. Volgens journalist Johan Derksen is Van Hanegem een man om van te houden. Wie Het Willem van Hanegem zakboekje leest, zal dit beamen. De 130 uitspraken in dit boekje bewijzen dat Van Hanegem het hart op de goede plek heeft en dat hij een kritische en originele geest heeft. Wat te denken van een uitspraak als 'Een postbode loopt ook veel, maar die hoeft niet zo te draaien en keren als een voetballer.' Van Hanegem getuigt regelmatig van filosofisch inzicht: 'Soms moet je een trage bal geven om snel te kunnen spelen.' Veel uitspraken hebben het karakter van zijn magistrale passes: 'Als het goed is, zit in een pass altijd een boodschap.' Jan de Bas is cultuurhistoricus en aforisticus. Hij selecteerde uit een paarhonderd uitspraken van Van Hanegem er 130. Hij schrijft regelmatig over voetbal en stelde onder andere een bundel met uitspraken van Louis van Gaal samen: Ben ik zo slim of jij zo dom. De

Bijna 500 pagina's nooit eerder gepubliceerde foto's, manuscripten en documenten Talloze studies zijn er verschenen sinds de dood van schrijver Willem Frederik Hermans (1921-1995), maar altijd bleef één aspect onderbelicht: zijn humoristische kant. Journalist Max Pam, hoogleraar geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen Hans Renders en vormgever Piet Schreuders brachten twee jaar door in het (gesloten) archief-Hermans en onderzochten nooit eerder gepubliceerde foto's, manuscripten en documenten, waaruit vooral de humor van de schrijver spreekt. Het universum van Willem Frederik Hermans bevat een rijke selectie uit dit materiaal, waarmee het beeld van Hermans als eeuwige ruziezoeker en misantroop grondig bijgesteld wordt. De zo vaak beschreven kille verhoudingen met zijn vermoorde zuster Corrie en zijn ouders blijken óók warm en liefdevol te zijn geweest. Bovendien krijgen we antwoorden op vragen zoals: hoe verliep zijn experiment met LSD en waarom ontving hij in zijn huis een

In 1996 bracht Tonnie Luiken, de oprichter van de WFH-verzamelkrant, een bundeling artikelen uit onder de merkwaardige titel: WFH-verzamelkrant Sterfboek. In 1999 verscheen een tweede deel. Na de zelfgekozen dood van Luiken, op 10 mei 2004, zijn er allerlei plannen gesmeed om een derde Sterfboek uit te brengen. Maar steeds kwam het er niet van, wat te begrijpen is met zo'n onaantrekkelijke titel. Twintig jaar later is er niettemin een vervolg gekomen: een deel 3, dat toch ook weer op zichzelf staat. Er is veel geschreven over Hermans als een klagende, cynische man, die de wereld alleen kon beschouwen van zijn meest misantropische kant. Ongetwijfeld had Hermans dat ook allemaal in zich, maar in deze bundel komt vooral zijn meer humoristische en speelse natuur naar voren. In het hier voor het eerst gepubliceerde interview met Theo van Gogh is Hermans op dreef waar het erom gaat zijn teleurstelling over het vaderland te verbinden aan het komische. Zo erkent hij eindelijk een groot en

Special edition met bedrukt boekblok Duistere en romantische fantasy die zich afspeelt in Italië en je onderdompelt in de taal en cultuur Emilia en haar tweelingzus Vittoria zijn streghe - heksen die in het geheim tussen de mensen leven. Op een avond komt Vittoria niet voor haar dienst in het Siciliaanse restaurant van haar ouders opdagen en besluit Emilia op onderzoek uit te gaan. Het spoor brengt haar naar het plaatselijke klooster, waar ze haar zus dood aantreft, onvoorstelbaar toegetakeld. Verzwolgen door woede en verdriet besluit Emilia de moordenaar van haar zus te vinden en wraak te nemen. Zelfs als dat betekent dat ze de duisterste magie moet gebruiken, die volgens haar familie verboden is. Dan ontmoet ze Toorn, een van de zeven Prinsen van Zonden uit de hel. Jarenlang heeft Emilia's grootmoeder haar via sprookjes gewaarschuwd voor deze machtige heersers uit de onderwereld. Maar Toorn beweert dat hij aan Emilia's kant staat. Ook hij is namelijk op zoek naar de moordenaar die

De roman 'Nooit meer slapen' van Willem Frederik Hermans is een mijlpaal in de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Siep Kooi herlas deze roman vele malen. Steeds zette een korte scène, vrijwel aan het einde van het boek, zijn fantasie in werking. Tijdens een busrit reist de hoofdpersoon Alfred Issendorf samen met een Noors vijftienjarig meisje, Inger Marie. Wat school er achter het ogenschijnlijk simpele en korte gesprek dat ze beiden voerden? - de onbeduidend lijkende busscène duurt nog geen vijf pagina's lang. In boekbesprekingen en commentaren op de roman is nauwelijks aandacht aan deze ontmoeting besteed. De auteur raadpleegde in het Literatuurmuseum in Den Haag de aantekenboekjes die Hermans tijdens zijn expeditie in het hoge noorden van Noorwegen bijhield. Hij kwam tot de ontdekking dat Hermans' alter ego Alfred Issendorf en Inger Marie elkaar al een dag eerder op de veerboot, die laat in de avond aankwam, moeten hebben ontmoet. Verder onderzoek wees uit dat de bus de volgende