Geef ze gerust een krentenbol - Aaf Brandt Corstius - ebook

Aaf Brandt Corstius, moeder van twee tieners en stiefmoeder van twee (inmiddels) volwassenen, schrijft al jaren over privacyloos naar de wc gaan, de opgegeven strijd over TikTok en/of het nuttigen van groenten en de debacles rond schoolkeuze.Hoe groot of klein je kind ook is, er zijn altijd zorgen, zorgjes, problemen, en er is altijd de diepe liefde en vaak ook euforie. Is het ouderschap 'allemaal vreugde en geen lol', zoals een Amerikaanse auteur ooit schreef, is het 'de dagen zijn lang, de jaren zijn kort', of ligt het genuanceerder?De eerste stapjes, de woede van een peuter die uit een dutje komt, het verliezen van je ouders als je zelf moeder bent, je kinderen leren begrijpen en jezelf in ze herkennen en de eerste fietstocht naar de middelbare school: dit boek bevat het allemaal. Met niet meer dan uiterst subtiel opvoedingsadvies, van een ervaringsdeskundige die ook nog in opleiding is.De pers over Gun iedere kabouter zijn eigen muts'Aaf Brandt Corstius verzamelde treffende uitspra…

Waarom rijdt hier een trein? En waarom zit ik erin?   Jelle Brandt Corstius is als achtjarige gefascineerd door de Grote Bosatlas. En dan vooral door de kaart van Siberië: die is bijna leeg. Hoe zou het zijn om daar te wonen? Wat doen ze daar? En wanneer mag hij erheen? Op diezelfde kaart ziet hij dat er wordt gewerkt aan een spoorlijn door die leegte, met de magische naam ‘Bajkal-Amoer Magistrale’. De BAM.   Het duurt nog dertig jaar voor Jelle twee reisgenoten vindt die met hem op de BAM willen springen: kunstenaar/charmeur Aldo en grafisch ontwerper/stoïcijn Fabian – drie rare Nederlanders die hier voor hun lol zitten, geen Rus die ze begrijpt.   Samen leggen ze 4287 kilometer af door een sterk veranderd – en ijskoud – Rusland. Terwijl de trein de taiga en de tijdzones door dendert, het drietal in gesprek gaat met Poetin-haters en -liefhebbers en met een man die zijn kachel stookt met de verzamelde werken van Lenin, kan Jelle zich alleen maar afvragen: waarom rijdt hier een trein? …

Elk voorjaar maakte Jelle Brandt Corstius een fietstocht met zijn vader. Een bestemming was er nooit, maar wel de zekerheid dat het niet langer dan twee dagen zou duren. Anders kregen ze ruzie. Op 18 april 2014 begon Jelle Brandt Corstius weer aan een tocht, maar dan zonder zijn twee maanden eerder overleden fietsmaatje en vader, Hugo Brandt Corstius, een wonderlijke man die veel begreep van dingen waar de meeste mensen niets van begrepen (palindromen), maar weer heel weinig van de meest normale dingen (kinderen). Met in zijn fietstas een deel van de as van zijn vader legt Brandt Corstius in zestien dagen 1.620 kilometer af. Hij kampeert op een troosteloze camping in Luxemburg, wordt beroofd door zigeuners (de as laten ze achter), logeert bij een Maastrichtse dame die eist dat hij het douchewater opvangt om de toilet mee door te spoelen en trekt overmoedig met vijftig kilo aan bagage door de Ardennen - tot hij aan de Middellandse Zee uitkomt, waar hij de as uitstrooit.   As in tas is …