Gare du Nord - Eric Min - ebook

Als jongeman trok Philip Freriks naar Parijs, waar hij met allerlei baantjes de kost verdiende. Eén van die baantjes was treinconducteur...

Gare du Nord is een boek over het verlangen. Rond 1900 trokken almaar nieuwe generaties kunstenaars uit de Lage Landen naar Parijs, de onbetwiste culturele hoofdstad van de wereld. In de Ville Lumière zochten zij inspiratie en succes. Hun brandstof: steile ambitie, jeugdige overmoed, geilheid en honger naar wat nieuw was - ongezien en ongehoord. In ateliers en salons maar evengoed in de cafés op de boulevards of in de zoele geur van de metrostations leerden zij over het leven. En passant vonden zij mee de moderniteit uit. Eric Min borstelt een groepsportret van schilders, schrijvers en fotografen waarin figuren als Van Gogh en Rops, Wiertz en Verhaeren, Mondriaan en Masereel, Simenon en Claus het gezelschap krijgen van tijdgenoten voor wie de geschiedenis minder aardig was. Wie kent Marthe Donas nog, of Théo Reeder? Camille Platteel? André Baillon? Ed van der Elsken? Elly Overzier? Het decor: een metropool als een kijkdoos. Een toverlantaarn. Een stad waar het licht nooit uitgaat.

Als Philips Freriks in 1966 solliciteert bij Wagon-Lits, is dat het begin van een lange Franse loopbaan in werk en privé...

In een impuls, zonder afscheid te nemen van zijn vriendin, reist Walter Manning naar een hotel aan de Franse kust. Van het ene op het andere moment geeft hij daarmee toe aan een diep verlangen om verloren te raken, om een vreemdeling te zijn voor anderen en zichzelf. Aan de voorafgaande 762 dagen van geheelonthouding, die hem niet de rust en de oplossing hebben gebracht waarop hij hoopte, maakt hij in de bar van een Frans hotel een einde. Dagen van verwarring en dronkenschap volgen. Remco Campert neemt de lezer mee in het hoofd en hart van zijn benevelde protagonist. 'Camperts stijl is sober en helder. Achter de ogenschijnlijke eenvoud gaat een onverbiddelijke timing en stilering schuil.' - Vrij Nederland 'De in de Nederlandse literatuur verdwaalde solist.' - J. Bernlef

GARE DU NORD, het Parijse noordstation, is met name voor Nederlanders en Belgen de toegangspoort tot Frankrijk. Al anderhalve eeuw lang. Een kopstation, dus iedereen stapt uit. Op de stoep aan het einde van de perrons begint de andere wereld. Overweldigend, onweerstaanbaar. Philip Freriks kwam er voor het eerst toen hij dertien was. Gare du Nord, terminus. Een omroepbericht als lotsbeschikking. Hij zou er zelfs in uniform op de nachttreinen naar Londen of Kopenhagen stappen. Met beleefde prevelementen. Aankomst en vertrek, steeds weer nieuwe verhalen. Waargebeurd. Over treinen en Frankrijk, dat altijd aan het spoor ligt. Over de republiek met haar schaduwkanten en heerlijke hebbelijkheden. Verhalen van toen nu weer nagereisd. Over Verlaine met de voeten op een stoofje, Jules Verne als notabel in Amiens, de Thalys op de frontlijn van de eerste Wereldoorlog, de politicus als gesjochte jonker, Disneyland als ontsmet Tsjernobyl en het schip van de roze barones. Philip Freriks (27 juli,