Er is liefde na de dood - Sarah Adler - ebook

Heerlijke roadtrip-romcom vol hartverwarmende momenten

Toen Millie haar bejaarde bestie beloofde dat ze haar zou herenigen met de vrouw op wie ze bijna tachtig jaar geleden verliefd was, had ze nooit gedacht dat het hiertoe zou komen: dat ze met drie eetlepels as van mevrouw Nash in haar rugzak van Washington D.C. naar Key West zou reizen. Maar Millie is vastbesloten om haar vriendin een symbolisch lang en gelukkig te geven, voordat het (echt) te laat is. Nadat door een computerstoring haar vlucht is geannuleerd, moet Millie noodgedwongen meerijden met Hollis Hollenbeck, een eveneens gestrande kennis. Hollis gelooft zéker niet in lang en gelukkig - symbolisch of anderszins - en maakt duidelijk dat hij zich niet kan voorstellen dat Millies plan goed afloopt. Maar voor iemand die zogenaamd niets heeft met romantiek, is Hollis wel erg geïnteresseerd in de succesvolle afloop van hun reis. En hoe dichter ze bij hun bestemming komen, hoe meer Millie moet toegeven dat deze trip misschien niet alleen over het liefdesverhaal van mevrouw Nash gaat,

Aan de hand van kleine en grote verhalen neemt het boek je mee naar het Nederland van 2040.

Stel je voor: een Nederland dat binnen de draagkracht van de aarde leeft. Een land waarin economische groei niet meer voorop staat, terwijl de welvaart van verreweg de meeste Nederlanders intact blijft. Een land waarin mensen gelukkiger worden, omdat ze minder stress en meer vrije tijd hebben. Er is leven na de groei laat zien hoe dit kan, op een haalbare en betaalbare manier en in korte tijd. Aan de hand van kleine en grote verhalen neemt het boek je mee naar het Nederland van 2040. Daarbij passeren vele concrete verbetervoorstellen de revue, voor de inrichting van de economie, de sociale zekerheid, de landbouw, de zorg en mobiliteit. Ook laat het boek zien wat deze veranderingen praktisch betekenen voor jouw dagelijkse leven: in je huishouden, je werk en je leefomgeving. Nu steeds meer wetenschappers stoppen met groei bepleiten, is dit het eerste boek in Nederland dat laat zien hoe dit kan. Dit nieuwe verhaal voor Nederland is ambitieus, wetenschappelijk gefundeerd, waardengedreven,

Diana Geers-Mathot (1952) is 47 jaar werkzaam geweest als verpleegkundige. Twintig jaar daarvan als oncologieverpleegkundige en de laatste acht jaar als palliatief verpleegkundige, in het ziekenhuis én in de thuissituatie. De verhalen in dit boek stammen met name uit deze laatste jaren waarin zij contacten had met mensen die zich realiseerden dat ze aan hun laatste tijd van (samen)leven toe waren. In deze periode heeft zij veel mensen ontmoet: zieken, naasten, behandelaars en zorgverleners. Bij alle betrokkenen hoorde zij regelmatig dezelfde vraag: Hoe fiksen anderen het in een vergelijkbare situatie? Hoe ga ik als zieke om met de wetenschap dat mijn tijd van leven nog heel beperkt is? Wat betekent dit voor mijn dierbaren? Hoe zorg ik voor mijn zieke partner of ouder en hoe kan ik daarnaast ook voor mijzelf blijven zorgen en mijn eigen leven vasthouden? Hoe stel ik als zorgverlener de juiste vragen? De praktijkverhalen in dit boek geven een inkijkje in wat zich achter de voordeur bij

Er zijn levensbeschouwingen en culturen die leren dat het bestaan niet ophoudt na de dood. In onze westerse cultuur echter gaan velen ervan uit dat alles eindigt met de fysieke dood. Vaak ook hoor je zeggen: 'lk zie het wel als het zover is.' En als ons bestaan na de dood toch een vervolg krijgt? Kunnen we dat dan na het sterven wel waarnemen? Hoe kunnen we herkennen wat we niet kennen? En zouden we ons dan niet op die 'reis' willen voorbereiden, zoals we ons ook voorbereiden op onze aardse reizen, vakantie, emigratie enzovoort? Als we ons op aarde reeds oriënteren, is dat ook een grote hulp voor onze gestorvenen. Wij zullen doorwerken in hun rijk en zij zullen doorwerken in ons leven. Laten we onze ver weggezonken herinnering proberen naar boven te halen. Deze weg is ons niet vreemd! Eens zijn we hem gegaan! Zoals bij de geboorte op aarde langzaamaan de herinnering aan ons voorgeboortelijke leven vervaagt, zo komt veelal bij het naderbij komen van het sterven de herinnering weer naar